Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2019

It' s like...

It's like growning up one aspect
of my character...

                            11/3/110

Υποσημείωση

Προσπάθειες αποδόμησης της φόρμας,
μ΄ άλλα λόγια, ανατροπής...

                             26/4/10

Θα κρατήσω...#2

Θα κρατήσω το κόκκινο απ΄ τις πληγές
θα βάψω έναν νέο ήλιο
νά' χουν σκιά τα πουλιά
και ζέστη

Θα ζητήσω το μαύρο απ΄τις ήττες
το λευκό να λαμπυρίσει
νά' χουν χιόνι οι ψυχές
δροσιά οι καρδιές

Θα ονειρευτώ το κάποτε
που το πουθενά θα γίνει εδώ
το ποτέ τώρα
θα κλείσει κύκλος
και πηγή θα γίνω

Θα χαράζω διαδρομές
για λαμπερές στιγμές
που θα φέγγουν
σ' οποιοδήποτε σκοτάδι
Αστεράκια κι αστερίες
Βυθός κι ουρανός
(Θα σταλθεί)
να βρει κάποιο κέντρο.

                  24/4/10

Θα κρατήσω...#1

Θα κρατήσω ένα φως ανοικτό
να φωτίσω νέες διαδρομές
η άνοιξη κερνάει ήλιους
αστερισμούς άγνωρους

Θα σου δείξω ό,τι ξέρω
δε θα  'χεις τίποτα κλεμμένο
κανένα μυστικό
για να κρατάς κρυμμένο

Ακρογιαλιές και αγκαλιές
που ζήσαμε
"φως" θα φωνάζουν
να ταραχτεί η ροή
κι όλα τα χθες που μας κρατάνε
δεμένα στην αόρατη κλωστή
θα γίνει ο πόνος
νόμισμα ακριβό
κι ο χρόνος άγνωστο κενό,
θα γίνει ο δρόμος μια κλωστή.
Το μαζί θα ανακαλυφθεί
και το τώρα θα τυφλωθεί.

                   24/4/10

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2019

Ερήμην

Ζωή δίχως πρόκληση
ανισχυρες μέρες
λίγο κουραγιο
λίγη δύναμη
λίγη ζωή.
Τσαλαβουτω και πνίγομαι
Κολυμπάω και επιπλεω.
Σε έναν αφρο
στα γεμάτα νερα.
Όλα δείχνουν παλι
να ανοιγονται
και να κλείνουν
.   ερήμην.
Κρατάω τη καρδιά τους
.      τον χτύπο 
Να,με!
Ξαναπερπαταω.

            15/9/19

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2019

Κοχύλι φωτεινό

Τα χρώματα του ουρανού
τα βρίσκω στα κύματα σήμερα
σε λίγο θα βραδιάσει
θα ψάξω το πολικό
που μου έδειχνες
σημείο σταθερό αναφοράς
μα εσύ δε θα σαι εκεί.

Να ξερα τι σε τρόμαξε
να ξερα τι φοβάσαι
μυστήριο κρυφό κι ο φόβος
δε θα λυθεί μ' όσα
«θα είμαι εδώ» κι αν ακούσεις.

Γυρνώ στο σπίτι
μ ένα ποτήρι και καπνό
θα κρατηθώ
θα κλείσω τα μάτια
στον πιο σκοτεινο βυθό
θα σε σχηματίσω
κοχύλι φωτεινο.

Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2019

Ανακοίνωση #3

Μόλις ολοκλήρωσα τη δημοσίευση 8 ποιηματων που θα μπορούσε να είχε τίτλο "πληγές". Διαβάστε τις και τα σχόλια σας μπορούν να σταλούν στο μειλ στο πάνω δεξιά σημείο του μπλογκ. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων, Εύα.

Δε θα μπορέσεις

Οι σιωπές θα μαζεύουν νερό.
Τα μεσημέρια φως.
Τα καλοκαίρια ήλιο.
Ο χειμώνας φωτιά.
Θα μάθω κάποια μερα, στα σίγουρα πια,
με τι θρέφεσαι.
Με τη τωρινή μου σιγουριά
πως τότε θα μείνω εμβροντητη.
Τρομαγμένη, φοβισμένη
μπορεί και λυτρωμενη.
Δεν εχω τρόπο να σε τρομάξω
.                         να σε φοβισω.
Ούτε και τότε, θαρρώ.
Θα ρίξω χαμηλά το βλέμμα.
Θα προσπαθήσεις άλλη μια φορά να το σηκώσεις.
Ψηλότερα. Καθαροτερα για σένα.
Μια ήττα ακόμη θα μετρηθεί.
Δε θα μπορέσεις.

.                        14/2/10

Αλλιώς

Θα ξαναπάω.
Το ξέρεις.
Το ξερω.
Χαμογελάς σαν να συγκαθετεις.
Ανησυχώ σαν να ελπίζω.
Εκεί.
Στον άγνωστο τοπο.
Που καταλήγουν ολες οι πηγές.
Εκεί που το νερό
θεωρείται νόμισμα.
Σταγόνα τη σταγόνα
θα βρέχω τη γλώσσα.
Θα ξεδιψω.
Εδώ. Εσυ. Γυρνώ και σε κοιτώ.
Σταγόνες αίμα μαζεύεις ακόμα.
Ζητάς αυτό που μπορεί
να κάνει το αίμα νερό.
Κι ας λένε οι πολλοί
πως δεν γίνεται.
Αν μάθω, θα σου πω.
Κι έτσι δε θα σε παρατηρώ απλώς.
Θα εχω να σου δώσω λύση.
Αν όχι για αυτό,
γιατί με ακολουθείς;
Γυρνώ. Ξανακοιτω.
Εγώ σε βλέπω αλλιώς.

.                   14/2/10

Δε σε είδα

Δε σε είδα ποτέ να λάμπεις.
Αυτόφωτα.
Ετερόφωτα, πολλακις.
Δε χαράζω, εξιστορώ.
Σε βλέμματα που φέρνει ο χρόνος.
Με βέβαιη την αδιαφορία
.      για τα γενομενα.
Αδιαφορία που με πλησιάζει.
Έχει πολλά να προσφέρει.
.      Να με δελεάσει.
Νέες χαρες, στιγμές ολόλαμπρες;
Πονο λιγοστό, ξεχασμένο στην μνήμη,
Αναρίθμητα οφέλη.
Μα - συνήθισα!-
να μένω εδώ.
[Στη γειτονιά με τις πληγές
και τις επιστρεφόμενες χαρακιές ]
Α!αν θέλεις, χτύπα.


.                           14/2/10

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2019

Σαν ευχή πεφταστεριου

Θα ρωτήσουμε κάποτε μαζί
(όχι ο ενας τον άλλο)
τι θέλει να ξαναρχισει,
.      να συνεχίσει,
.     να τελειώσει.
Σαν ευχή πεφταστεριου
.       το ταυτοχρονο
. θα φέρει απάντηση
ποιος απ τους δυο θ ακούσει.

.                         14/2/10

Σήμερα...δεν

Δεν θα έχει ψωμί  σήμερα.
Θα τραφεις μ αγάπη.
Δεν θα έχει λάδι σήμερα.
Η φωτιά θα απελπιστεί.
Δεν θα εχει νυχτα σημερα.
Θα τραφεις με φως
Δεν θα έχει στάχτη σήμερα.
Θα αναγεννηθείς!

.                      14/2/2010

Στιγμή ακαθόριστη

Θα μείνω με την απελπισία και την απόγνωση
στις πιο καλές μου φίλες
πιστές και πρόθυμες πάντα
να είναι στο πλευρό μου.
Δεν τις καλώ
κι εκείνες έρχονται
τις φωνάζω
γυρίζουν πλάτη.
Αν βρισκόταν το σημείο συνάντησης μας
θα άλλαζε κάτι;

.                                           14/2/10

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2019

Αντί ονείρων ή Θα ξανασυμβεί

Θύμισες παλιών ονείρων
με πλησιάζουν
σαν φθάνει ο ύπνος.
Εικόνες και σκηνές
χρόνου αλλοτινού
- νά' ναι, άραγε, ζωή ο ύπνος; -
περνούν στιγμιαία μπροστά απ΄τα μάτια.
Ό,τι θαρρείς πως έχει ξεχαστεί
φωτίζεται σε δευτερόλεπτα.
Δεν υπακούει η μνήμη.
Ατίθασο άλογο σ' έχει γητέψει
κι έχεις κιόλας ανέβει.
Δεν φοράς τ' άσπρα όπως θά' θελες.
Δεν φωτίζει ήλιος μαλακό φως.
Επιστρέφεις. Σε πετά κάτω. Σε διώχνει.
Προτού ρωτήσεις πώς και γιατί.
"Άλλο ένα ταξίδι": λες.
Προαποφασισμένο, αμείλικτο.
Οι αντιστάσεις απουσιάζουν.
Τα χρώματα που λάτρευες
αποφασίζουν εκείνα αποχρώσεις και εντάσεις.
Κλείνεις τα μάτια ξανά, γυρεύεις τον ύπνο.
Ό,τι κι αν λες, θα ξανασυμβεί.

                                           1/11/09


...και πάω...

Αστικά κατάλοιπα, αναθυμιάσεις συμβάσεων
Σαν τον καπνό περνούν στο αίμα,
                           στο βλέμμα,
                           στο βάδισμα.
Κάθε επιλογή να έπεται το δίλημμα.
Κάθε κίνηση, σκέψη.
Κάθε λέξη, θάνατο.
Μικρό και καθημερινό
Συνηθίζεται και η ανυπαρξία.
Δεν έχει νόημα ο κόσμος.
Κλείνουν ερμητικά πίσω εξηγήσεις, θεωρίες.
Παύουν κάθε κουβέντα.
Φαντάζεις μιαρή αντίκρυ τους.
Μικραίνεις, δήθεν για να υψωθείς.
Μαθαίνεις πως ο σκοπός δεν αγιάζει
           απαραίτητα τα μέσα.
Καθηλώνει κι η ανάγκη
- θέλω πολύφορεμένα -
σε κινούν για να ξεχνάς,
να θυμάσαι, να απορείς και να θαυμάζεις
κάποιος εύχεται.
Κλείνω σε μολυβένιο κέλυφος
            τις λέξεις
             και πάω.

                                  1/11/09 

Πώς κάποτε χαρίζονταν;

Παράσιτα στοιχειώνουν ζωές.
Όλοι αναζητούν την καθαρότητα.
Μα δεν την πράττουν.
Αραδιάζουν μεγαλόστομα λόγια
κι απομακρύνονται.
Ζιζάνια κυκλώνουν τα φύλλα
να τα βγάλεις ένα προς ένα με το χέρι
ζητούν
ποτέ ξανά τόση προσοχή
τόση λεπτομέρεια
μήπως η καμήλα διυλίζεται ακόμη;
Συνέχεια, θα πεις.
Η κλωστή δε περνά απ' τη βελόνα.
Τα μάτια κουράζονται.
Λησμονούν τους ανοικτούς ορίζοντες.
Απόσταση όρασης ένας δρόμος.
Αισθήσεις με πήραν κι αρμενίζω.
Σε ένα κρυφό πέλαγος
κρυμμένο απ΄τους πολλούς.
Καταδύσεις, αναδύσεις
βιαστικές αναπνοές
Εικόνες κλέβω και συλλέγω...
Πώς κάποτε χαρίζονταν;

                                   1/11/09

Ουρανός

Μας ενώνουν πολλά
μας ένωναν πάντα
μικρές χαρές και δάκρυα ζεστά
κορυφές και κατηφόρες
αρχές και τέλη
κύκλοι και η σκάλα.
Παραμύθια κι ιστορίες
ανήλικα εγώ και ενηλικίωση
γυάλες και πραγματικότητα.
Ορισμοί κι ακυρώσεις
θαυμασμοί, αοιμυθοποιήσεις
χρυσές στιγμές και νερό
δίψα και χρονικές διαστολές.
Ήρθανε κι άλλα
θα έρθουν κι άλλα
δυνατά και μικρά
βράχοι και πετραδάκια
αφορμές και λόγοι
ύπαρξης κι αναπνοής.
   Ξαναβουτώ
           μετά 
              ουρανός.

                25/4/10

Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2019

Lifetime's changing information

They do not exist!

Τα βράδια...

Τα βράδια
μαζεύω εκρεμότητες
απολογισμούς πράξεων
σχέδια για να μείνουν σχέδια
το προγραμματισμένο χάσκει έρμαιο
Μαζεύω λεπτομέρειες διαδρομών
πάντα το λίγο και το μικρό νικάει.
Μαζεύονται όμως
μαζί κι αστέρια
για βέβαιους σχηματισμούς
θέλουν το στέρεο να ορίσουν.
Κλείνω παράθυρα.
Κλείνω ουρανό.
Λέω να κοιμηθώ.

                    17/7/10

Δυο στίχοι

Στριμωγμένη από φωτεινές μέρες
και νύχτες που δε περνούν, πορεύομαι...

                                              29/10/11

Μελάνι

Αυτό που για κάποιον θα φαινόταν πρόβλημα, γι' αυτήν ήταν σχεδόν ευλογία. ¨Ένα στυλό ελαττωματικό που έβγαζε υπερβολικό μελάνι. Ήταν σαν οι λέξεις της δάκρυζαν ή σα να έσταζαν αίμα. Το δάκρυ ή το αίμα της.

                                                                                                                                   21/1/11

Αν ήσουν εδώ...

Αν ήσουν εδώ
θα σε ξεκούραζα στην αταξία του γαλαξία μου
θα σε ακουμπούσα πάνω στο πλανήτη μου
που κάποιοι ονομάζουν καρδιά, ψυχή ή μυαλό.
Να φύγουν μακριά οι δορυφόροι
   κι όλα τα ετερόφωτα μαζί.

                                      12/2/11

Αντιδράσεις

Με δηλητήριο αργό στο αίμα
     κυλούν οι μέρες
φέρνουν μικρές αρχές κι απότομα τέλη.
Ορίζει αντιδράσεις
            κινήσεις
              μελών
             σώματος
              μυαλού
              καρδιάς
       αλλά όχι ψυχής.


               30/12/10

Στίχος

...με δυο φτερά
να ρίχνουν σκιά...

              27/9/10