Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2019

Κάτι σαν ομολογία

Πάντα μου άρεσε να νομίζεις πως σ΄ αγαπώ.

                                                               ~2007

Λόγος

Μπορείς να πας στην αρχή του λόγου;
Πριν ανακαλυφθούν τα γράμματα;
Πες μου, άναρθρες κραυγές;
μουσική;
ποίηση αληθινή;
Πλέκω το αόρατο
  με τον πόνο
  με την σκέψη (κοντινά, δεν νομίζεις;)
το εργόχειρο
  δεν έχει τελειωμό.
Βάζω στην άκρη τη Πηνελόπη
  βάζω και την θύμιση
                 την άρνηση
                 την ανάμνηση
                 τη λήθη.
Δε σταματώ σε κίνηση;
Δε γυρεύω μα βρίσκω
κι όταν ψάχνω
            όλα αλλού.
Η αδικία θα έχει
    το χαμόγελό σου;

                        25/3/2007

Αρχή

διηγούνται παραμύθια άγονης γραμμής
θερίζουν αλήθειες με ψέματα
κρύβουν, θάβουν, ξεθάβουν
παλιές συνήθειες για νέες διαδρομές του τώρα.
Ξεκλειδώνεις, κλειδώνεις
όσα έξω τόσα μέσα
η πλάστιγγα δε γέρνει
πριν - μετά
υπέρ - κατά
μένεις
προχωράς σταματημένος
σε μια παύση διαρκείας
μετράς, ξαναμετράς
μηδέν, ένα, δύο
εντάξει
τα ψηφία σε ησυχάζουν
αρχίζεις πάλι
ένα, δύο, τρία
σιωπή;
αποκλείεται
όχι εδώ, όχι σήμερα.

                 25/3/2007

Ζωή - θάνατος

Ανέβαλλε για χρόνια τη Ζωή
ώσπου τη βρήκε ο θάνατος.

                                         ~2007

Στίχος

… δες την αλήθεια, το βλέμμα ξεπλένει...

                                                           ~2007

Μεταμόρφωση

Αν θες, πέρνα και χτύπα.
Δεν υπάρχει πόνος
που δε μπορεί να μεταμορφωθεί.

                                                                  ~2007 

Προτροπή γλυκειά

Αναμιγνύεις το χρώμα του σύννεφού σου
με αίμα,το αγγίζεις μαλλί της γριάς
τρως ούτε καν για να ζήσεις.

                          11/5/07

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2019

Προτροπή

Αν θέλετε, διαβάστε και παλαιότερα κείμενά μου...

                                                            8/11/19