Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2020

Καθημερινότητας ημερολόγιο...#4

Με υποσχέσεις εαυτού
να ζυγιάζεται
προς το ανέφικτο
πέρασαν μέρες.
Στο νου
το παιδιάστικο λαχάνιασμα
άγνοιας της αναπνοής.
Με χαμηλότερες προσδοκίες
που μπορεί να σημαίνει
πως προσαρμόζομαι.
Όχι στον μέσο όρο
που απεχθάνομαι
μα σε κάτι
ρεαλιστικότερο.
Κατά τ' άλλα, τα γνωστά.
Σταματώ για να ξαναρχίσω
και αρχίζω για να ξανασταματώ.
Σαν παιχνιδάκι με
pause, play και
play, pause.
Ξαναζώ;

            11/1/20

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2020

Καθημερινότητας ημερολόγιο...#5

Με κινήσεις λίγες
και λιγοστές,
προχωρώ!
Σχέδια, προγράμματα
και χρόνος
που ευχή μου
  θα ήταν
να ήταν λιγότερος.
Απόδοση υπό πίεση
   καλύτερη.
Η ματιά
σε διάφορα...
Να δοκιμαστώ
  αποζητώ
χρόνο τώρα...
Κι έτσι όλα
μοιάζουν
να κινούνται
 pause/play!
Ξεκινώ,
αργώ,
βιάζομαι.

      22/1/20




    

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2020

Ανακοίνωση

Ξανά σε μια παλαιότερη σειρά ποιημάτων να συμπληρώνω την μάλλον τελευταία προσωπογραφία!
Ανατρέξτε στις προηγούμενες δημοσιεύσεις...

                                                                                                                             15/1/20

Προσωπογραφία #?

Σε είδα.
Με έγκαυμα
στο πρόσωπο
προχωρούσες.
Πάντα να ρωτάς
αυτονόητες απαντήσεις
να δράττεις.
Μυαλό
για πουλιά
στον αέρα.
Προσβολή νου
δεκτή
και
καλοδεχούμενη.
Απέχουμε,
σαν να μοιάζουμε,
κοιτάμε με
     κοινά μάτια
  το παρακάτω.
"Βλέποντας και κάνοντας!"
Μάλλον...

                    24/4/19

Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2020

Είμαι ένα γραπτό...


Δεν θέλω να έχω τίτλο, ιδιότητα, χαρακτηρισμό, κατηγορία. Θέλω, απλά, να είμαι ένα γραπτό στον υπαρκτά εξωτερικευμένο χώρο. Να μην έχω ηλικία, δηλαδή χρόνο και χώρα δηλαδή τόπο. Θέλω να ανήκω σε όσους αφήσω ένα ίχνος και σε όσους όχι. Θέλω να περνάω σαν αέρας και να τρέχω σαν ποτάμι. Να μην αναζητείται η αρχή, η αιτία, η αφορμή, η λεγόμενη "έμπνευση"... Θέλω μόνο να υπάρχω γιατί υπήρξα κάπου αλλού. Άλλοι θα το έλεγαν εσωτερικό κόσμο, άλλη ψυχή, άλλοι βίωμα. Το χαρακτηρίζω κάτι δοθέν, δεν πολυαπορώ και προχωρώ. Πώς να εξηγηθεί η μετάγγιση, η μεταβίβαση και η διύλιση του καθαρού φωτός; Το θεωρώ αδύνατο. Κι έτσι εξηγήσιμο μόνο από ότι κάνει δυνατά τα αδύνατα. Αν παύουν ποτέ οι απορίες, οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις... Κι έτσι λέω πως πορεύομαι...όσο δηλώνω πως γνωρίζω ως τώρα...περίπου. Αυτά ,νομίζω.-

Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2020

Καθημερινότητας ημερολόγια... #3

Ακούσιες ενάρξεις,
κάποια περίπου ίδια
κάποια να αλλάζουν.
Έστω στον νου.
Για να γίνουν πράξη.
Ίδωμεν!
Κάποια να αφεθούν πίσω.
Κάποια ανεπιστρεπτί.
3 χρονάκια περίπου.
         Πίσω.
Και το πώς παρών!
Κάτι αλλάζει.
Μάλλον για καλό.
Νέες ενάρξεις,
    λοιπόν!

            4/1/20

Καθημερινότητας ημερολόγια... #2

Σήμερα,
κάπως καλύτερα
με κενές αλλαγές
δίχως στόχο.
Εκκρεμούν
κάποια
και ίσως μια
κεντραρισμένη αλλαγή.
Και σχεδόν συνέχειες.
Υποχρεώσεις υγείας
και ξεχασμένη - δήθεν-
           μία.
Σημερινή.

                3/1/20

Καθημερινότητας ημερολόγια... #1

… κι είναι και εκείνες οι στιγμές που
θέλεις να τα αλλάξεις όλα!
Στόχοι, προγράμματα κι ακινησία.
Κι όλα αυτά τα θέλω που δεν γίνονται Ζωή!
Και γίνονται ματαιώσεις, απογοητεύσεις και
Άγνωστα - Γνωστά
Στο μυαλό να χτυπάει ένας στίχος.
Απρόσμενος καιρός
και σιγή.
Σιωπή εκκωφαντική
και λίγα λόγια.
Που γίνονται, όπως πάντα, καινούργια απωθημένα.
Λίγη ζωή,
φαγητό,
ύπνος.
Και πάλι.
Θα ξαναρχίσω!

              1/1/20

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2020

Ανακοίνωση

Μην ξεχνάτε πως μπορείτε να κάνετε subscribe για να βλέπετε τις αναρτήσεις τη στιγμή που ανεβαίνουν. Περιμένω σχόλια σας στο evachilakou@yahoo.com!

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2020

Γνωστές έννοιες

Το μαζί απών.
Το πάντα ποτέ.
Το εδώ πουθενά.
Κι όταν όλες
οι γνωστές έννοιες
καταλύονται,
ξαναρχίζω.
Για ένα μαζί παρών
για ένα πάντα τώρα
κι ένα εδώ παντού.

Και πάλι.

Όλα άρχισαν αντίστροφα.
Το τέλος, η ιστορία μας, η αρχή.
Σαν σε κακό όνειρο
πορευτήκαμε.
Ο καθρεπτισμός,
ψευδαίσθηση,
το μαζί
απουσία.
Το όχι
δυνατό
και μια πόρτα
που έκλεισε...
Ξεχνώ,
επιλέγω να θυμάμαι,
προχωρώ.
Χωρίς εσένα.
Και πάλι.

         24/12/19

Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2020

Ένας αναπτήρας

Γύρισε και ξανακοίταξε.
Δε πίστευε στα μάτια του.
Το μυστικό του όπλο είχε πιάσει.
Ένας αναπτήρας στα χέρια του
δε θά' ταν κάτι συνηθισμένο.
Οι ακτίνες του ήλιου
είχαν συγκεντρωθεί
και...
Ναι!
Είχαν αναγκάσει
τον απέναντι αναπτήρα
να εκραγεί.
Βρισκόταν απέναντι.
Και σε κάποια απόσταση
ασφαλείας.
Μπήκε μέσα
να ζητωκραυγάσει.
Το σπίτι του γείτονα
που τόσο αντιπαθούσε
είχε πάρει φωτιά!
Στόχος ένας
        ταπεινός αναπτήρας...

                         4/1/20

Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2020

Θα σου μιλώ...#2

Θα σου μιλώ
για το τελευταίο άστρο
θα κοιτάς
          τη σελήνη.

Θα σου μιλώ
για προβλήματα
   θα μου δείχνεις
               τη γη.

Μέσα σ' ένα σύμπαν
      μια βραδιά
 θα σ' αγαπήσω.

Θα μου μιλάς
για σκοτεινή ύλη
θα σου μιλώ
για το κενό.

Θα μου μιλάς
για σουπερνόβα
θα περιμένω
να γεννηθείς!

              28/12/19