~Δεκαπενταυγούστιακο 15

Λέξεις που αναζητούν βαρύτητα στο χαρτί.
Σκέψεις που ζητούν καταγραφή.
Όσο εύκολα, τόσο δύσκολα.
Δοκιμή, προσπάθεια, πόνος, έκθεση.
Τα μέσα να γίνονται έξω.
Κάτι αποκόπτεται για να εξωτερικευθεί.
Μια σχισμή και κάτι ξεπετιέται.
Ρωγμή και καρπός.
Πληγή και δόσιμο.

              22/8/2014

~Δεκαπενταυγουστιάτικο 14

Ο χρόνος να δημιουργεί τόπο
κι ο τόπος χρόνο
κι η ζωή να παρακολουθεί
και πού και πού να ζει
και μετά να προσπαθεί να πει
να καταγράψει
να εκμαιεύσει αλήθειες.
Ζωή - παρατήρηση
Ζωή - συμπεράσματα
Ζωή - αλήθειες
Ζωή - προσπάθεια
Ζωή - προκληση.

                   22/8/2014

~Δεκαπενταυγουστιάτικο 13

Μάχες μοιρασμένες
σ' όσους αντέχουν
δυναμώματα και νίκες
λαμπερές
ειδωμένα όλα
σ΄ ένα φως
σε μια ακτίνα ελέους
δοσμένη
χαρισμένη
εκτιμημένη
και σήμερα.
Ζωντανοί
και πορεύομενοι
στον Δρόμο
τον μεγάλο.
Όλα τα μονοπάτια οδηγούν
                                       εκεί.

                                     22/8/2014

~Δεκαπενταυγουστιάτικο 12

Όταν η Στιγμή συμβεί
όλα τα μπλεγμένα θα γίνουν ξεκάθαρα
πριν το ανοιγοκλείσιμο του βλεφάρου
στόματα πολλά θα σωπάσουν
και το αληθινό θα χαρεί
             αιώνια.
Το φως θα λάμψει
κι ό,τι φωτεινό μαζί.
Η πρόθεση κι η πράξη
θα συμφωνήσουν.
Απόδειξη και πειστήριο
          για όλους
για άλλους ουρανούς
            για τον στόχο
                      τον μεγάλο
για την υπέρτατη βίωση της Αγάπης
     κι όταν όλοι φτάσουμε εκεί
              ένα θα μένει
               ελευθερία.

                              22/8/2014

~Δεκαπενταυγουστιάτικο 11 - Αντί προσωπογραφίας

Δήθεν αδιαφορία και απάθεια.
Ισχυρίζομαι ηρεμία και κατανόηση.
Απομάκρυνση από τα ανθρώπινα.
Ποιός να καταλάβει τί;
Όλα εξηγημένα αλλότρια.
Στα μέτρα του εαυτού.
Δεύτερες σκέψεις ανύπαρκτες.
Η απλότητα παρεξηγήσιμη.
Στέκω και εμμένω.
Κάποτε όλα θα γίνουν κατανοητά.
Αργά, ίσως.
Η πίκρα δίνει τη θέση της στη σιγουριά.
Παύω να αρνούμαι.
Πορεύομαι και δεν εξηγώ.
Παύω και να υπερασπίζομαι.
Οι λόγοι ακούστηκαν δικαιολογίες.
Το μυαλό δεν θέλει να εννοήσει.
Μπλέχτηκε σε δίχτυα πονηρά.
Προχωρώ.
Δεν έχω τίποτα άλλο να κάνω.
Δεν μένω εδώ. Πια.
[Μπορεί να ισχυροποιείται κάτι μέσα.]

                                               22/8/2014

~Δεκαπενταυγουτιάτικο 10

Στιγμές αλλοτινών καιρών
μπλεγμένες με το τώρα
σφήνες παρελθόντος
και μέλλοντος
να ορίζουν ένα παρόν.
Η αλήθεια να στέκει παράμερα
να οριστεί από παιδιά
                        αλήτες
                        ποιητές
                      περαστικούς
                        κρατήρες
                        ψυχές
                        πουλιά
                        έντομα
                    φύλλα στον αέρα
                        σύννεφα
                        αστέρια
               λάμψεις στα μάτια.
Όλα ενώνονται
για να πάνε ψηλότερα
όλοι το γνωρίζουν
και κάποιοι συνεχίζουν να προσπερνούν.
Ως πότε;
Το φως δεν μένει ακατάληπτο.
Κατανοείται με φως.

                22/8/2014
 

~Δεκαπενταυγουστιάτικο 9

Τμηματική πραγματικότητα
παρουσιασμένη
όπως βολεύει
να εξηγείται.
Η αλήθεια στέκει αλλού.
Η πειθώ χειροκροτεί.
Οι νίκες ανίσχυρες.
Το αληθινό κλαίει.
Η πίκρα παρούσα.
Το φως βρωμίζεται.
Το τέλος γνωρίζει.
Δεν ζητά.
Δεν δανείζεται.
Δεν κομπάζει.
Υπομένει
για να μην χαθεί.

           18/8/2014

~Δεκαπενταυγουστιάτικο 8

Στροφές, πορείες, απομακρύνσεις και πλησιάσματα.
Δρόμος και μονοπάτια.
Όλα να οδηγούν σε Κείνον.
Χωρίς πίεση.
Με νέες αρχές καθημερινές.
Ξεκινήματα κάθε στιγμής.
Με νου στο ποθητό.
Νίκη το πλησίασμα.
Η συνάντηση.
Η κοινωνία.
Ας μη ξεχνάω.
Ας θυμάμαι.
Ας αναζητώ.
Ας προχωρώ.
Ας μοιράζομαι.
Ας δίνω.
Κάτι δικό Του.
Από πάντα.
[Και για πάντα.]
[Για το πάντα.]

                  16/8/2014

Δεκαπενταυγουστιάτικο 7

Αν υποθέσουμε πως οι στιγμές
στέλνονται στην αιωνιότητα
στο φως
και στην αλήθεια
μπορεί κάθε αφορμή
πειρασμού
αλλότριου
να εξυψώνει
οι πτώσεις
να στέκουν
μετέωρες
όλα να γίνονται
φωτεινά
αληθινά
χρυσά
δικά Του.
Απλά
και ταπεινά
χαριζόμενα
και χαρισμένα.
[Το ωμέγα να συναντά το άλφα]
[Το τέλος την αρχή]
[Και το μέσο την αρχή και το τέλος]

                                                   16/8/2014

Δεκαπενταυγουστιάτικο 6 - Δίπολα

Τί στ' αλήθεια μας ορίζει;
Κέρματα που πετάχτηκαν σ' άλλους
καιρούς στον αέρα;
Κόρωνα-γράμματα;
Και κάποια κύλησαν όρθια στον δρόμο;
Ζάρια αλλοτινών εποχών
αργυραμοιβών;
Τύχη-Ατυχία.
Δεν πείθομαι
Και προχωρώ.
Θέλω να ορίζομαι
από κάτι ανώτερο.
Αν-θρωπος.
Άνω-θρώσκω.
Κι αν ψάχνω, να βρω. [Θεό]
Αλλιώς, να οριστώ διαφορετικά.

                                      15/8/2014