Σαν ανακοίνωση

Κάπου εδώ τελειώνουν τα γραπτά που είχα σε ένα πολύχρωμο τετράδιο και κουβαλούσα στο δρόμο και στο σπίτι και - χρόνια μετά - μου ζήτησε να κοινωνηθεί όχι σαν βάρος αλλά σαν μοίρασμα από το  2001 περίπου... Ελπίζω να περιπλανηθήκατε στις διαδρομές του όσο κι εγώ ξανά πίσω από τις γραμμές των γραμμάτων...

Απορία...πάντα

Στενοί τόσοι δρόμοι
              κλειστά τόσα περάσματα
                  διαρροές ζωής
                                     κίνησης
                                     ενέργειας
                         για την ουσία την ανέγγιχτη
                              και τα φώτα τα πολλά
                                            απορώντας
                              το λιώσιμο των ψυχών
                                            αγνοώντας
                          στο ταξίδι το μελετημένο
                                                αφημένοι
                                           παρατημένοι
                                          παραιτημένοι
                                  για την ροή την αιώνια
                                  και τις ψευδαισθήσεις
                                         τις διαρκείς
                                              απορία 
                                              πάντα.

                                              19/5/2001             

Το μικρό μου τώρα

Με τους ήχους να εναλλάσσονται
                  ταυτόχρονα με τις διαθέσεις
      και τις υποψίες ήττας ή νίκης
                            φθοράς ή αφθαρσίας
                                τύχης ή ατυχίας
                                  χαράς ή λύπης
                           έρωτα ή ενθουσιασμού
                           εναλλαγές να ορίζουν
                                    το μικρό μου τώρα
επηρεασμένο από δονήσεις
                         μετακινήσεις αέρα
                               ενέργειας
                                κίνησης
                              παραδόξων

                                   26/5/2001

Δοκιμή λυρικότητας...ακούσια

πόσα τριαντάφυλλα μαδήθηκαν από τύψεις!
πόσα από αγάπη!
    πόσα από πόνο!
        πόσα από απόγνωση!
                      ... και σήμερα!

                              20/4/2001

Στους δήθεν ειδικούς και δήθεν υπευθύνους χαρισμένους το παρακάτω ποίημα

Ένα ποίημα αδειανό από φως θα φτιάξω
                 γεμάτο αυταπάτες και υποκρισία
                 πασπαλισμένο με σκόνη από σκοτάδι
        και ενωμένο με το παχύρευστο υγρό που
                  πεισματικά συνεχίζει να κυλά
                           στις φλέβες των.
Η ειρωνεία να επικρατεί στο σκηνικό
    μαζί με την δήθεν αναγνώριση
         αναγνώρισης αναζήτηση
                                  σωστότερα
για την ορθότητα
               και τον ορθό δρόμο μιλώντας
          βροντερά για να πείσουν
                             και να πιέσουν
νέες βίες και νέα βεβιασμένα
                              χαμόγελα
          - υγεία για ποιους; -
    τα σημάδια υγείας αρρώστια
    τα σημάδια αρρώστιας υγεία
                     και το ψέμα παντού
                             κι ανάμεσα.

                          26/5/2001

Σχεδόν ατέλειωτο

Το όνειρο πλεγμένο με άμμο
με νότιο άνεμο δαρμένο
από χίλιες μεριές
με τρύπες αμέτρητες
κενά ανυπέρβλητα
υποχρεώσεις κενού
παραλείψεις κενού
με σώμα λειψό
σχήμα γνωστό

           ~2001

Συνάντηση δρόμου

Έλα, έλα...
Έλα πιο κοντά. Πού πας;
Σπίτι. Με περιμένουν.
Έλα πιο κοντά. Με φοβάσαι;
Όχι. Ήρθα. Πες μου.
Έλα να σου δώσω ένα φιλί.
Δε μπορώ τώρα. Βιάζομαι. Θα ξαναπεράσω.
Πότε;
Δεν ξέρω. Θα ξαναπεράσω.

                      14/4/2001

Ζωή

Τα μάτια που ρουφούν ασύστολα
                           τα τριγύρω
                      ρουφούν
                           τον κόσμο
                           τη συνήθεια
                           τη μιζέρια
                           το πόνο
και φανερώνουν μόνο
                           χαρά
                      ευγνωμοσύνη
                         έρωτα
                         γέννα
                         ζωή
                         Ζωή.

                            ~2001