Στην άκρη του μυαλού μου...

Στην άκρη του μυαλού μου
στα βάθη των ονείρων μου
στις λέξεις που δεν βγαίνουν
βρίσκεσαι εσύ.

Εσύ 'σαι μια ματιά, το καστανό το χρώμα
μα φύλλο πράσινο ανθίζω μέσα σου

Τα μάτια μου στεγνά, τα δάκρυα στερέψαν
οι φίλοι με ρωτούν: τί κάνω, πώς περνώ

Μα εγώ δεν απαντώ, γυρνώ κι απομακρύνομαι
τί λόγια να τους πω, που ξέχασα να ζω

Στην άκρη του μυαλού
στα βάθη των ονείρων μου
στις λέξεις που δεν βγήκαν
βρίσκεσαι εσύ

             6/11/1997

Σ' αγαπώ κι αν δεν το ξέρεις
σ' αγαπώ κι αν δεν σε βρω
κλείνω σε μπουκάλι το φιλί μου
ξεκινάω μα μένω πάντα εδώ.

                          ~1998

Γεύση ταξιδιού

Όλα ακίνητα.
Η σκέψη σαν σύννεφο τρέχει αδιάκοπα.
Λίμνες, θάλασσες, ποτάμια, πεδιάδες, βουνά.
Κανείς δεν μπορεί να δώσει τέλος.
Οι τροχιές θα συναντηθούν.
Συγκρούονται, ενώνονται, συμβαδίζουν.
Τα σύννεφα εξαφανίστηκαν.
Κι εσύ κοιτάς ακόμη θολά τον καθρέφτη.

                                          27/3/1998

[ Άσκηση ποιήματος πάνω σε προυπάρχων]