Ψηφιακά γραπτά

Σάστιζα σε κάθε στροφή του Δρόμου εκτός απ΄τη στροφή - φουρκέτα ...και πήγαινα             ~ /9/17

Ζω ανάμεσά σου προσπερνάς πεθαίνω εντός σου ανασταίνεσαι           ~/9/17

Θα περιμένω άλλη μια διαδρομή να σε γυρίσει πίσω η ίδια η Ζωή.                            ~/9/17

Ποιος επέτρεψε θνητό χέρι ενάντιο στον άνθρωπο; Πότε και γιατί;               26/9/17

Στείλε ήλιο στις κρυψώνες του μυαλού μου.                 22/9/17

Η "όλες οι γυναίκες" υπεξαίρεσε από τον εαυτό της κάποιες.                                                 19/9/17

... κι ήταν η μόνη κατηγορούμενη... ... και δεν της άρεσε...                           14/9/17

...κι εδώ έπαιζε αποκάλυψη...                    14/9/17

Ο ήλιος θα έκανε τη δουλειά του. Εμείς τι κάναμε;                       14/9/17

Κι ήμουν και εκεί ουρλιάζοντας για πειρασμικό λογισμό           στον Θεό μου!                                             14/9/17

Κι έμενα εδώ να αναρωτιέμαι (αν και) πώς το χώμα και το νερό ξεπουλήθηκαν...                    ~9/12/17(διόρθωση)

Ο ίδιος θα τα αποποιούταν όλα. Τη πράξη, τη πρόθεση, τη προετοιμασία, τις προσεκτικές κινήσεις. Κι εκείνη, για χρόνια, θα αγνοούσε. Τη πράξη, τη πρόθεση, την εκτέλεση. Αλλά όχι πια. Όλοι θα αναρωτιούνταν πώς. Κι αν την πίστευαν με τέτοιο βεβαρημένο ιστορικό. Και μετά τη συνειδητοποίηση, τι; Η ολική ελευθερία ή μια παρωχημένη καθημερινότητα. Και μετά, τι; Χρόνος άλλαζε μα βαθιά υπέφερε ήδη για όσα δεν θ΄άλλαζαν. Κατάπιε με δυσκολία πια έναν κουραμπιέ κι έκλεισε το παιδί που δε μεγάλωνε μέσα της στη σπηλιά που σχημάτιζε το πάπλωμα. Πώς  θα πορευόταν; Δεν ήξερε αλλά είχε κιόλας πως η κάθε δυσκολία φανέρωνε δυνάμεις νέες. Έκλεισε το πορτατίφ και λούφαζε χωρίς να γνωρίζει στα σίγουρα αν ό,τι γινόταν ξημερώματα η πολύ πρωί. Δεν είχε τρόπο να το διαπιστώσει εκτός απ΄τις λίγες ημέρες του χρόνου που ο ύπνος την αρνιόταν. Άρνηση θύματος θα διαπίστωναν. Και πάλι η ερώτηση: "και τώρα τι κάνουμε"; Σιωπηλή και επιτακτική. Άλλαζε πλευρό και βαριάνασαινε. Θα κοιμόταν άλλο ένα βράδυ στο παι...