Παραμύθι #1
Σε έναν τόπο άτοπο και σε ένα χρόνο άχρονο, ή, αν προτιμάτε, μια φορά κι έναν καιρο, ζούσε ένας μονόκερος. Ο μονόκερος αυτός έψαχνε την αγάπη. Την έβρισκε συχνά στα χρώματα. Του ουρανού, της μουσικής, των ματιών, του αέρα.Τη συναντούσε στο "ναι" των παιδιών στην ερώτηση "παίζουμε;". Στα βότσαλα της θάλασσας, στα ξυλαράκια των δέντρων και στα φύλλα τους, στα ζώα και στο περπάτημά τους ή το πέταγμα τους...Τα χρώματα αυτά τον χρωμάτιζαν αυξητικά.'Ωσπου μια μέρα, ένιωσε πως έχασε την αγάπη. Όλα άδειασαν. Έγινε ολόλευκος. Η ματιά του άλλαξε μορφή. Όλα έχασαν το φως που είχαν. Περπατούσε και πετούσε αλλά τίποτα δεν είχε νόημα πια. Οι καθημερινές κινήσεις, οι ομιλίες, οι διαδρομές. Πέρασαν μέρες έτσι... Πίστευε πως τίποτα δεν θα μπορούσε να φέρει πίσω όλα όσα είχε αναγνωρίσει. Και ξαφνικά είδε έναν άλλο μονόκερο. Θηλυκό. Σχηματισμένο με όλα τα χρώματα που είχε αντικρύσει στη ζωή του. Και δεν στάθηκε εκεί. Άρκεσε που οι ματιές τους συναντήθηκαν. Μεμιάς, συνέβη κάτι απ...