Ορισμός λόγου

Θα ήθελα ο λόγος
    να φέρει τα νοήματα
  χρωματισμένα με
      έναν τόνο
          αδιαπραγμάτευτο
       συγγενή
         με το
           φως.
Ως τότε, γράφω με μαύρο μελάνι
                     σε λευκό χαρτί.

                                 28/11/16

Παρακάτω...

Όταν τα σκαριφήματα
           λόγου
        αδυνατούν
              να
      μεταφράσουν
        τις κινήσεις
         μολυβιού
         παιδικών
       ζωγραφιών,
     απ΄ το θάμβος
              της
           ματιάς
          και την 
         έκπληξη
            του
      απρόσμενου.
Κι αν κάτι κατανοείται,
               αμφισβητείται
     για να συναντηθεί παρακάτω.

                             28/11/16

Αντί δήλωσης

Η γραφή, ο ρυθμός της ζωής, οι εσωτερικές συνομιλίες, ο λόγος συναντιούνται από την αρχή. Μια αφορμή αρκεί για να ξετυλιχθούν εικόνες, αισθήσεις, ήχοι που παρέμεναν να ζυμώνονται. Κι έχεις απλά υλικά (χαρτί + μελάνι) για να χρωματιστούν νέες στιγμές. Και το μοίρασμα, ή έστω η πρόθεσή του, παρών. Το αρχικό έναυσμα κίνησης προς τα έξω δε μπορεί να αλλοιωθεί και, ουσιαστικά, να παρερμηνευθεί ό,τι κι αν μπορεί να προστεθεί ή να αφαιρεθεί. Και μένει η ελπίδα της κατεύθυνσης της κίνησης από την ολόλευκη πηγή σε μια νέα.

                                                                                                                                18/5/2015 

Ως το τέλος...

Ασκήσεις επί χάρτου,
σκέψεις που γίνονται ύλη,
διαδρομές
   γνώριμες και μη.
Ακροβασίες και ισορροπία,
πορεία και πέρασμα
να χρωματίζεται ξανά
     με ίδια χρώματα
μα άλλες αποχρώσεις.
Αφήνομαι
     περιορίζομαι
  ανακαλύπτω
   προχωρώ
για το παρακάτω.
Κοιτάω μπροστά.
Βρίσκω παρελθόν, παρόν, μέλλον.
Ξαφνιάζομαι
   μα δε λέω να φοβηθώ.
Διστάζω
   και προσφέρω.
Κάτι που φαντάζει λίγο.
     Ή, μικρό.
Ας πολλαπλασιάζεται.
    Ως το τέλος...

                  19/5/

Μια υπόθεση

Ας υποτεθεί πως μια μέρα
  γίνονται όλα προφανή
      και ξεκάθαρα
πλημμυρισμένα από το
   αρχέγονο φως τους
Αφημένα να βλέπονται
          λαμπερά.
Κι η πορεία των ημερών
          ως εκείνη
         ανηφορική
           πλούσια
           όμορφη.
Με μια σκέψη σαν κι αυτή
          η αναμονή
 στηρίζει το κουράγιο
   κι η ελπίδα
       γίνεται
         απέραντη.

                   18/5/2015

Άγνοια

Ένας τσίγκινος ρυθμός βροχής
                χτυπούσε έξω
            από το παράθυρό της
             εκείνη τον αγνόησε
        ξάπλωσε όπως κάθε βράδυ
        ένιωσε την μικρή καμπάνα
              ησύχασε προσωρινά
          ή έτσι θεώρησαν όλοι
                    κοιμήθηκε
            - μπορούσε ακόμη -

                                  28/12/2013

Σκιά

Βρέθηκε στην έρημο. ούτε άνθρωπος, ούτε ζώο, ούτε δέντρο, ούτε πέτρα. Καμμιά συντροφιά. Έμεινε να παρατηρεί τη σκιά του.

                                                                                                                               28/12/2013

Σχήμα...

Όλα ακαθόριστα. Κάτι μέσα του ακόμη μιλούσε για ένα σχήμα που εκείνος έπρεπε να δώσει.

                                                                                                                                28/12/2013

Αξία στιγμών;

Είχαν περάσει πολλά δευτερόλεπτα παρατηρώντας τη σύμβαση της σιγουριάς των λεπτοδεικτών για να συνειδητοποιήσει - και αν - την αξία των στιγμών.

                                                                                                                    28/12/2013         

Παρομοιώσεις;

Κάποτε θαύμασε το αντανακλαστικό της αράχνης. Τώρα έβρισκε φτηνή την παρομοίωση της εργατικότητας των μυρμηγκιών.

                                                                                                                     28/12/2013

Μικρή ιστορία...

Περπατούσε ώρες στη μπόρα
                  ώσπου έγινε  βροχή
                 κρύφτηκε στις σταγόνες
                        όριζε τον ρυθμό
                 δεν είχε τίποτα άλλο να πει
                                 σώπασε.

                                               28/12/13

Παρεξήγηση;

Ο άνθρωπος που μπορεί να παρεξηγήσει μια σιωπή ή ένα νεύμα μπορεί να παρεξηγήσει, ή καλύτερα, έχει ήδη παρεξηγήσει τα λόγια σου.

                                                                                                                            28/11/1999

Διάφανη προέκταση

... κι ήταν σαν
            το παραμικρό
              να έφτιαχνε
               έναν άλλο κόσμο
                   τόσο αληθινό
                     όσο και αόρατο
                       βαθιά και βέβαια
                         κάπου και κάποτε
                                                αλλού...

                                                       16/11/16         

Κάποτε...

Κάποτε...
που και οι λέξεις έδειχναν να έχουν νόημα...

                                                                  12/11/16

Κι έμενα εδώ... #2

Κι έμενα εδώ...
       να απορώ
πώς μπερδεύεται
       η ανάγκη
με την αγάπη.

             5/11/16