Σαν μέλι

Λιώνουν οι λεπτοδείκτες.
Σταθερές οι ώρες.
Τι να συμβαίνει;
Αναρωτιέται
καθώς ακολουθώ
κάτι σαν μέλι.

          11/12/17

Παρασκεύης απόγευμα

Μια αποτυχία
   πλανιόταν στην ατμόσφαιρα
ένα σκυλί έσκουζε
η φωνή του εκφωνητή
     εκβιασμένη
κι όχι εκβιαστική.
Παρασκευής απόγευμα.

                    1/12/17

Ενός παιδιού

Θα σε λυρωνε
Το πιο μικρο
Η σιωπή  ενός
              παιδιου.

                    3/12/17

Ντύσου

Πάρε από τη φαρέτρα μου
Όλα τα μπλε
Ντύσου σύννεφο

                  17/12/17

Ως το τέλος

Ασκήσεις επί χαρτου,
σκέψεις που γίνονται ύλη,
διαδρομές
        γνώριμες και μη.
Ακροβασίες και ισορροπία,
πορεία και πέρασμα
να χρωματίζεται ξανά
  με ιδια χρώματα
μα άλλες αποχρώσεις.
Αφηνομαι
     περιοριζομαι
ανακαλύπτω
       προχωρω
για το παρακάτω.
 Κοιτάω μπροστά .
Βρίσκω παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Ξαφνιάζομαι
  μα δε λέω να φοβηθώ.
Διστάζω
      και προσφέρω.
Κάτι που φαντάζει λίγο. 
   Η, μικρό.
Ας πολλαπλασιάζεται...
Ως το τέλος...
       
             19/5/15

Qwestions

Do you have love and hate over here ?
What was your latest dream?
Where's your  soul ?
Deeply dark or sunny ?

Don't play with me
the bad rules
but fair play

Are your eyes closed or open ?
Are ypu stepping behind Him ?
Our common Jesus ir he beside him ?
Is loneliness your best friend ?
Are all there in front
or behind you ?

                                7/12/17

grapto

δε θέλω να έχω τίτλο, ιδιότητα, χαρακτηρισμό,κατηγορία. θέλω απλά να είμαι ένα γραπτό στον υπαρκτά εξωτερικευμένο χώρο. να μην έχω ηλικία, δηλαδή χρόνο και χώρα δηλαδή τόπο. θέλω να ανήκω σε όσους αφήσω ένα ίχνος και σε όσους όχι. θέλω να περνάω σαν αέρας και να τρέχω σαν ποτάμι. να μην αναζητείται η αρχή, η αιτία, η αφορμή, η λεγόμενη "έμπνευση"... θέλω μόνο να υπάρχω γιατί υπήρξα κάπου αλλού. άλλοι θα το έλεγαν εσωτερικό κόσμο, άλλη ψυχή, άλλοι βίωμα. το χαρακτηρίζω κάτι δοθέν, δεν πολυαπορώ και προχωρώ. να εξηγηθεί η μετάγγιση,η μεταβίβαση και η διύληση του καθαρού φωτός; το θεωρώ αδύνατο. κι έτσι εξηγήσιμο μόνο από ότι κάνει δυνατά τα αδύνατα. αν παύουν ποτέ οι απορίες, οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις... και έτσι λέω πως πορεύομαι...όσο δηλώνω πως γνωρίζω ως τώρα...περίπου.αυτά,νομίζω.-

                                                                                                         

Βρόχινο σ΄ αγαπώ

Το φως
  της βροχής
 έπαιζε
   με τον τοίχο
(-τον άσπρο-)
ασυνήθιστο αστικό τοπίο
Πήρες σταγόνες
κι έγραψες
ένα "σ΄ αγαπώ"
  στο τζάμι
Το είδα αργά
όπως και κάθε
Νίκησες; Ηττήθηκα;
Τρίτος παρατηρητής
  επειγόντως.
Κλείνω μ΄ ένα χαμόγελο.
 Και πάλι.

            16+20/11/17

Σταγόνες της βροχής

Σταγόνες της βροχής
μου έδεναν τα χέρια
μέρες
τα βήματα
Σταγόνες της βροχής
σε έφερναν σε μένα
αγάπη μαζί και χωρισμός
Σταγόνες της βροχής
κι ένα κρυφό ποτάμι
αφαιρούσαν
σαν να πρόσθεταν
(Οι) σταγόνες της βροχής
      εσύ κι εγώ.

                  16/11/17

Τώρα ξέρω γιατί μού΄μαθες

Ξέρω πια
πως γελούν
και πώς κλαίνε
Ξέρω πια να παρατηρώ
τον άνεμο
στο πρόσωπο
Μού΄ μαθες να βλέπω
το χρώμα της βροχής
κι ας μην ήθελες
δεν ήταν ένα
Ξέρω πια τα πουλιά
πως βρέχονται
και τα φύλλα πώς χαμογελούν
Βυθισμένα στην αιώνια βροχή
Ξέρω πια να γελώ
σαν κλαίω
και να κλαίω
σαν να γελώ
Μού΄ μαθες πως
όλα είναι ζωή
και ορίζεται
κι από μας
Χαμογελώ
κλείνω μάτι
και προχωρώ.

                  20/11/17

Για ό,τι ορισμένο... (σημερινό)

Έριξα ζάρια στη μοίρα μου.
Έπαιζαν πολλοί, λίγοι...αγνοώ.
Είδα εικόνες με θύμισες μπλεγμένες, όνειρα.
Σκεφτόμουν.
Δεν ζούσα.

Έδινα ραντεβού στη μοίρα (μου)!
Σταθμοί, συνθήματα, λόγια.
Ήταν φτηνά, ακριβά;
Και πώς να ξέρω!

Έδωσα ανάσα στο πεπρωμένο μου.
Φιλί, ταξίδι, πορεία.
Πετάχτηκαν αστέρια, πουλιά.
Ονειρευόμουν.
Δεν ζούσα.

                 20/11/17

Πού;

Πού πάει η ζωή όταν φεύγει;

                 (ιδέα της στιγμής-18/11/17)

σημ. ετοιμάζεται να δημοσιευτεί σε λίγο καιρό..

Ζωή

Η ζωή είναι (και)
λίγο πιο κει...

         Νοέμβ.΄17

Φεγγάρι- σχεδόν επίκληση

Στροβιλίσου μες στο σύμπαν το αχανές
άπλωσε τα χέρια σου στο Παν
λύσε ό,τι δεσμούς υπάρχουν
ξέχασε για πάντα παρελθόν

Ήσουν εκεί
       μα όχι στο τώρα
ήσουν ψυχή
       μα όχι σώμα

Άλλαξε τροχιές
κάνε στάχτη το πάντα
άδραξε στιγμές
για το κέντημα το μεγάλο.



            Οκτ.΄17
.

Στίχο-σκέψη

... κι είναι κι οι
στιγμές που
δε μπορείς
να δηλώσεις
    στιγμή
     αλλά
τα πάντα...

        13/6/16

(Σχεδόν ανταπάντηση σε στίχο)

evachilakou@yahoo.com

Γραφή

Ιδέες, σκέψεις, λέξεις αναμετρώνται
                           με το χαρτί.

                                         18/5/11

English thought

Worlds at the tips of your fingers

                                             16/5/11

Παραπάνω

Αντικατοπτρισμοί του ιδανικού
          πάνω σε σώματα
                σε ανάσες
                σε ματιές.
Τι να σου πω παραπάνω;
Λυπάμαι προσωρινά και περιμένω.

                             10/5/11

Σκέψη

Η ομορφιά ζυγώνει...

                      10/5/11

Σκέψη

Η ομορφιά ζυγώνει...

                      10/5/11

Άλλη πορεία

   Κύματα
με πήραν
  και πηγαίνω...

                10/5/11

Πορεία

Βάδισες στα χνάρια
που είχα αφήσει στην άμμο.
Έκλεψες ένα αστέρι
που ξεψυχούσε.
"Νίκησα;" είπες.

                    3/6/11

Πορεία

Βάδισες στα χνάρια
που είχα αφήσει στην άμμο.
Έκλεψες ένα αστέρι
που ξεψυχούσε.
"Νίκησα;" είπες.

                    3/6/11

Πορεία

Βάδισες στα χνάρια
που είχα αφήσει στην άμμο.
Έκλεψες ένα αστέρι
που ξεψυχούσε.
"Νίκησα;" είπες.

                    3/6/11

Απώλεια

Βάδισες πάνω στα βήματά
                     μου
         του παρελθόντος
        έφτασες στο τώρα.
           Δε με βρήκες.

                         1/6/11

Περίπου γράψιμο

Γραμμές ορίζουν γράμματα
πορείες, διαδρομές,
το εδώ και το παραπέρα
το τώρα και το μετά.
Απόπειρας τέλος.

4/5/11

Σκέψη

Με ένα "σ' αγαπώ"
    να μοιάζει με το
        "σε συγχωρώ"...

                       3/5/11                   
                  

Ανταπάντηση

... γιατί το πιο γλυκό ξυράφι
                           είναι το χαρτί...

                                         9/5/11

Ανταπάντηση στα οικεία

" Υψηλές αξιώσεις" : είπαν.
" Υπερτερούσε", ψέλλισε.

                                  8/6/17

Παραμύθι...περίπου #2

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένα παιδί. Κουβαλούσε την Αγάπη του κόσμου με το Α κεφαλαίο. Έδινε χωρίς να κοιτά αν χρειαζόταν. Κι έτσι παρεξηγούταν και παρεξηγούσε. Περπάτησε, μεγάλωνε, θα γερνούσε μα πάντα κάτι βαθύ θα φώναζε : "Αγάπα!".

                                                                                                                                  9/6/17

Ένα μακρυτέρο ξυλαράκι (στον Δρόμο)

Σε μια μακρινή χώρα ζούσε ένα αγοράκι. Για παιχνίδι είχε τα σπίρτα. Κάποιος του έμαθε ένα καινούργιο. Αρκετά ξυλαράκια στα χέρια του ενός παίκτη με ένα άνισα μακρύτερο. Αν επέλεγε αυτό θα κέρδιζε. Με ανησυχία γαλήνια περιμένω την έκβαση του νέου αυτού παιχνιδιού.

                                                                                                                                  Ιούνης ΄17

Παραμύθι...περίπου

Σε μια μακρινή χώρα ζούσε ένας πρίγκηπας. Όλοι αναγνώριζαν το πόσο κοντά στον βασιλιά. Ώσπου μια μέρα έπρεπε μεταξύ τους και ερήμην να αποφασίσουν για τη γοητεία, ή θέλγητρο, αν προτιμάτε ενός κοριτσιού - κοπέλας - γυναίκας. Το τι συνέβη παρακάτω, το αποφασίζετε εσείς...

                                                                                                                               Μάης '17

Αντί Ιστορίας

Κάποιοι δεν θα φαίνονταν αθώοι
                       κι ας ήταν.
Κάποιος θα εξίσωνε τον φταίχτη.
Τα προφανή ήλπιζαν.
Ο λόγος καταστρεφόταν.

                       14/6/17

Αντί Ιστορίας

Θα έμπαιναν στον κόπο
να του δείξει και πάλι άλλη ζωή.
Θα απαξιούσε.

                            29/6/17

Καθημερινή σκηνή

Μια αστεία καλημέρα
δυο χρυσά χείλη
σκόνταψε για να δοθεί.
Εξετάστηκε για να αποδεχθεί.

                          31/5/17

ΚΡΙΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ

Σαν ξεκινάς πρωί για δουλειά
λες μια καλημέρα
πέφτει πεζοδρόμιο, προσγειώνεται στο εμπόδιο
ενός κοινού εχθρού

Δεν τον ονομάζει κανείς
κυκλοφορεί, όμως ελεύθερα ανάμεσα μας
πας μαζί του για καφέ
στο μπαρ, στο σχολείο, στον κόσμο

Συνωστίζεσαι στον συνωστισμό
άσχετα αν όλοι ξέρουν τον λόγο
μετράς απορίες, μουγγούς
ανθρώπους που 'χάσαν τον τρόπο

Πέφτεις άξαφνα σε μια αφίσα
ΚΡΙΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ
πιάνεις με λύσσα μια καληνύχτα
κουκουλώνεσαι μετά το φαί

Άλλη μια μέρα αρχίζει, λες
μα πώς δεν έγιναν πάλι τα ίδια
ήρθε κάποιος σωτήρ ξαφνικός
ουρανοκατέβατος ωσάν χαρταετός

                                   8/5/17

Κάποιος (Σ.Μ)

Φορούσε τη στολή
σαν μήνυμα καιρών
αρνιόταν το κορμί
φιλί κρυφό στιγμών

Πορεύτηκε σε ήττες
μ΄ ανοιγμένα φτερά
νοιαζότανε για νίκες
σε Θεού τα κελιά

Σαλεύτηκε φίδι
κοιτούσε το παιχνίδι
λυτρώθηκε σαν κήπος
κοιτάω σαν μήπως

         6/5/17

Τραγούδι - Σημείο στην χώρα

Μεγαλώνεις σε μια γειτονιά
που αγνοείς τεχνιέντως
οι καλημέρες λιγοστές
έστω κι αν κόπηκε ο λόγος

Η οικογένεια απομυζά
χωρίς να ξέρει τον λόγο
Θέλεις δεν θες θα γίνεις μαμά
αρκεί να΄ρθει κείνη η ώρα

Πανεπιστήμιο, σπίτι, δουλειά
με ένα άχρηστο πτυχίο
μπορείς να γίνεις ταξιτζής
μπαρίστας για να διασκεδάζεις

Κι έρχεται κι εκείνη η στιγμή
σαν να πατάς λάθος τόπο
νιώθεις σημείο αναφοράς
αφού όλοι βρήκαν τον τρόπο

                         Μάης΄17

Αντί - στίχος

Μα είναι πιο βαθύ
       που καθαρίζει...

                   28/6/

Ανταπάντηση

" Υψηλές αξιώσεις" : είπαν.
" Υπερτερούσε", ψέλλισε.

                        8/6/17

Αντί-Ιστορίας

Κάποιοι δε θα φαίνονταν αθώοι
                   κι ας ήταν
κάποιος θα εξίσωνε τον φταίχτη
Τα προφανή ήλπιζαν
ο λόγος καταστρεφόταν.

                      14/6/17

Αντί-στίχος

Αν δεν στερεώσεις τη ζωή
σε τούτη τη κόχη τη μικρή
σ' όλη τη γη
δεν τη στερέωσες.

          Ιούνιος '17

Λέξεις

Απομακρυνόμενοι απ΄ τη πηγή, αυτόματα κι απ΄ η καρδιά, χανόμενοι απ΄το κέντρο περιπλανιόμαστε ενωμένοι γύρω από τον μόνο άξονα που μπορεί να δίνεται για τα προσφερόμενα κλαδάκια γκρεμών. Λογικής καιι συναισθήματος. Έπειτα ξεχνιόμαστε, ξεχνάμε, δοκιμάζουμε και βλέπουμε ξανά το πιο μικρό κι ανυπεράσπιστο χεράκι της Ζωής. Υψώνουμε βλέμματα και ανάστημα και προχωράμε. Ξανά. Με αγάπη και πάλι με αγάπη. Που δε μπορούμε να ξε-μάθουμε. Κι έτσι γυρνάμε στη μόνη και μόνιμη ασφάλειά μας. Μια λέξη. Ένας δρόμος. Μια Ζωή. Κι οι λέξεις σχεδόν ανυπεράσπιστες...

                                                                                                                         
                                                                                                                                         28/3/17

Υπόσχεση γενική

Το μόνο που μπορώ να ισχυριστώ είναι οι αλήθειες που έχω ζήσει... κι αυτό δεν ξέρω αν με κάνει πραγματικά ειλικρινή κι ας θέλω.

                                                                                                                                    5/5/17

Υπόσχεση #2

Θα σ' αγαπώ από το άπειρο ως το άπειρο ακόμα κι αν καταλαβαίνω στο μεσοδιάστημα πως δεν το καταλαβαίνω...!

                                                                                                                                   5/5/17

Σύνθημα προς εαυτόν

Ο κόσμος δεν γυρνά τούμπα
ή μόνο με αγάπη!

           Απρίλιος '17 ή άχρονο

Ζωή. Σε μια μέρα. Περίπου...

(καθ' οδόν...)

Παρατήρηση υλικού

Το στυλό θα ανεβοκατέβαινε μετά από χρόνια, ίδιο και το χέρι θα όριζε το ρυθμό που η απόσταση μελανιού-σώματος θα άκουγε το αυτί. Σαν νέες παρουσίες σε σχολείο...

                                                                                                                                        21/3/17

Ανταπάντηση σε παλιό στίχο

Ανοίγω να μπεις και αμέσως κλείνω!
Συμμετρία;

Εις την τρίτη (ατελές-για ό,τι)

Ήταν πρωί.
Έ, ξύπνησε.
Το φως συνάντησε τα μάτια της.

Έφτιαξε καφέ.
Η γνωστή διαδικασία.
Καφεΐνη θα άγγιζε την γεύση της.

Άναψε τσιγάρο.
Χμ, τσιγάρο...
Μια επιτρεπόμενη ανελευθερία.

Τίναξε πίσω τα μαλλιά της.
Γυναικεία κίνηση πρόκλησης.
Έλυνε για λίγο το μυστήριο του κόσμου ή, για μια στιγμή, έτσι νόμισε.

Έβαλε άρωμα.
Πρόσθεση θηλυκότητας.
Κίνηση αυτοσεβασμού και κατ' επέκταση του άλλου. Όποιου.

Ντύθηκε.
Θα είχαν μια νότα απροσεξίας. Επιλήψιμο.
Έβαλε τα καθημερινά. Της δουλειάς τα ονόμαζε.

Άναψε τσιγάρο με τον δεύτερο καφέ.
Διαδικασία. Κατανοητό.
Έδινε χρόνο στη μέρα να φανερώσει τις δυνατότητές της.

 



 

Μοίρα; ή μικρο-ιστορία

Τον συνάντησε μέσα στο πλήθος. Τον έχασε μέσα στο πλήθος με τη  πιο γλυκιά ματιά στα μάτια. Ποτέ δε μπόρεσε να συγχρονιστεί με τα πιο ισχυρά θέλω της. Μοίρα;

                                                                                                                                          4/4/13

Σαν απόφαση

Ό,τι ήρθε να περιορίσει, να αποκλείσει και να αποτρέψει έχει - μελλοντικά - επιστραφεί κλειδωμένο.

                                                                                                                                            9/10/16

Μικρο-ιστορία

Με πέτυχαν κάτι εικόνες. "Δεν είχα χρόνο να τις επεξεργαστώ", είπα. Θα δουλεύονταν αργότερα... ήλπιζα.

                                                                                                                                      17/3/17

Σχεδόν καθημερινή ιστορία

Καφές και νικοτίνη τα εφόδιά της για τις δύσκολες απογευματινές της ώρες. Εκείνες που οι ρυθμοί πέφτουν και η ζωή μοιάζει να απουσιάζει δίνοντας το παρών σε αλλονών τις ζωές...

                                                                                                                                             4/4/13  

Χρόνος

Χρόνια με τύλιγε
η σιωπή.
Και μίλησα.

          30/1/16

Καιρό μίλαγαν άλλοι.
Και σιώπησα.

        30/1/16

Ζωή..στο περίπου

Περνούσε τις μέρες της με ξεκινήματα και τις νύχτες της με απολογισμούς .Δε προβλέπονταν να κατάφερνε πολλά...

                                                                                                                                        4/4/13

Πρωϊ

Ξύπνησε. Κοιτάχτηκε
στον καθρέφτη. Είχαν
ξεκολλήσει από πάνω
της όλα τα περιττά σαν
λέπια.Το χάρηκε πολύ.
Βγήκε μια βόλτα να την
δει έτσι ο πρωϊνός ήλιος.

                     4/4/13

Εσωτερική παρατήρηση

...κι είναι φορές
         που τα ποιήματα
             γίνονται δέντρα
                 με ίσκιους
        για να ξαποστάσεις
                    λίγο
     απ΄το μακρύ ταξίδι
                     της ζωής...

                            23/9/14

Απορία άξια;

Κι αν κάτι υποτεθεί πως όλα
είχαν προυπάρξει σε
αλλοτινούς καιρούς,
το απροσδιόριστο πώς
προσπαθεί να δώσει τη
θέση του στο οριστικό;

                     12/8/16

Μικρο-ιστορία ζωής #2

Ξεχώριζε από τον συρμό
με απροσδιόριστες ιδιότητες
δια γυμνού οφθαλμού.
Περνούσε πάντα καιρός
για να μπορέσει κάποιος
να τις αντιληφθεί. Σχεδόν
πάντα εκείνη είχε βγει από
τη ζωή τους.

                             4/4/13

Όχι άλλος ήλιος

Κυριακή κάθε μέρα
          ξεκινά
                δίπλα σου
δεν ψάχνω άλλον ήλιο
                               πια.

                     15/9/14

Βουτιά

Σε παρατηρώ. Έτσι που
παίρνεις την τελευταία
αναπνοή πριν τη βουτιά
πριν το άνοιγμα ενός
βιβλίου.

                     23/9/14

Λύση

Όσο απλά
   ένα σύννεφο
       φανερώνει
            τον ήλιο,
               έρχεται
               η λύση.

                    21/9/14

Μικρο-ιστορία ζωής

Ζητούσε το παραπέρα.
Λίγα χρόνια μετά,
έδενε τις πληγές της
από τους περαστικούς
λύκους της ζωής της.

               4/4/13

Ερώτηση - συνομιλία

Πώς να δεσμευτεί
    η ομορφιά
   σε μια ματιά!:

                13/1/16

(αδιαφορώντας αν
η προσπάθεια γίνεται...)

Κάτι

Κάτι και σήμερα
φωνάζει : "Αγάπα!"

                  12/9/14

Εβδομάδας αρχή

Κι έχεις ένα αδύναμο
γκρι κι ένα ασθενικό
μαύρο να νικιέται
απ΄το πολύχρωμο
του κόσμου.
Αρχή εβδομάδας...

               8/8/16

Στίχος - συνομιλία

 ... σαν παιδί που
              πεισματικά
           δεν θέλει
      να ξανακοιμηθεί....

                  15/6/16

Στίχος - συνομιλία

Ίχνη γυρεύουν
             τροχοφόρα
μα δε τα
        καταφέρνουν.

                     7/6/16

Άτιτλο-συνομιλία

Ετοίμαζε επιτυχώς
την επόμενη
           αποτυχία του.
         Ζούσε.

                   11/9/15

Στίχος

Της ψυχής το ντύμα...

                            17/5/16

Άτιτλο

Βέβαιη διαδικασία
"κοψίματος".
Ακρόαση
παλιών τραγουδιών.
Ανάμνηση βιωμάτων.
Ανάδυση νέων.

                 30/5/16

Άτιτλο

Βγήκε απ΄ το σπίτι έτοιμη
 να περπατήσει στο ύψος
             των στίχων της

                      27/5/16

Άτιτλο

... κι όλες οι λέξεις
    συνάντησαν το χαρτί
  για να μετρηθεί
                     το βάρος τους
  και κατέληξαν σε ένα
αυτοκαταστρεφόμενο
                           σημείωμα...

                                24/5/16

Άτιτλο

Πέρασε η εποχή
που πονούσε για το πριν.
Ήρθε η εποχή που πονούσε
για το τώρα.
Ακολούθησε η εποχή που πονούσε
για το μετά.

                                18/9/14 

Διατύπωση ποίησης ή σχεδόν...

... κι έρχεται μια μέρα να γίνει κι η σκέψη μονοπάτι...

                                                              18/2/2016

Μιας ανοιξιάτικης μέρας χρονογράφημα το χειμώνα ή Αλκυόνας μέρα

(προσεχώς κοινωνείται...)

Αντί Ιστορίας #12

Είχε βάλει το κεφάλι του στον ντορβά του χασάπη από καιρό. Θα το χαρακτήριζαν μοσχαροκεφαλή. Η λαιμητόμος έκανε γνωστή τη γνώριμη κίνησή της κάθε στιγμή.

                                                                                                                             23+24/2/2017

Ερώτηση παραμυθιού

Αν το παραμύθι έχει γραφτεί για πρίγκηπες
σε αλλοτινούς καιρούς, μένει να παιχτεί;

                                                  20/2/2017

Ερώτηση

Τι θα γινόταν αν "βουτούσαμε" στα γραπτά που λατρέψαμε;

                                                                                       15/2/17

Συμπαντική ερώτηση

Με το σύμπαν να έχει ασαφή και άπειρα χαρακτηριστικά - διαστελλόμενο και συστελλόμενο κατά περιόδους - , πώς μπορεί να θεωρηθεί το συνολικό αν αποτελείται κατά μια θεώρηση από τη σύλληψη όλων των υπάρξεων στον ανθρωποπαθή νου του Θεού; 

                                                                                                                                  2/2/17

Εντροπία- τάξη- αταξία

Η τάξη να ορίζει προσωρινά τη μείωση της ελεγχόμενης αυτοδημιούργητης αφορμής για δημιουργία όταν παύει η ανάγκη της. Με την εντροπία σύμβουλο για μείωση της διαχεόμενης πληροφορίας σε ένα αμφισβητήσιμο κλειστό θερμοδυναμικά σύμπαν όπως τον ανθρώπινο εγκέφαλο ή - στοχευμένα και σωστότερα -μάλλον το κέντρο της ύπαρξης, την ψυχή. Σύμπαν ή πλανήτη, προς μελέτη.

                                                                                                                                  2/2/17

Όνομα εποχής

Η αταξία σημάδι μετεφηβείας που βασανιστικά - θαρρώ, ξεκάθαρα πια - τελείωνε. Άρχιζε μια άλλη εποχή. Θα έβρισκα το όνομά της αργότερα.

                                                                                                                      2/2/17

Νάρκες

Το τοπίο θύμιζε βομβαρδισμό. Εφηβική ακαταστασία δηλαδή. Πατήστε οπουδήποτε. Οι νάρκες προορίστηκαν για άλλον.

                                                                                                                             2/2/17

Οπτική καθημερινής λειτουργίας ή χρονογράφημα

Το τσιμέντο αγνοούσε πόσο νερό, χαλίκι και ουσιαστική πρώτη ύλη απαιτούσε. Αλλά το έργο που κάτι διόρθωνε, ε, έγινε. Οι εργάτες έκαναν τη δουλειά τους με τα ευχάριστα διαλείμματά τους, οι περαστικοί κατάλαβαν προφανώς λιγότερα και έμειναν με εντυπώσεις και εσωτερικά χαμόγελα βελτίωσης της ζωής, ο δρόμος ξαναπήρε...ζωή μετά τη πρόσκαιρη παρακώληση συγκοινωνιών, κάποιος βγήκε να λιαστεί για να συνομιλήσει με τον ήλιο, κάποιοι τράβηξαν βιαστικά κουρτίνες, κάποιοι παντζούρια, κάποιοι πόρτες, κάποιοι μετακίνησαν αυτοκίνητα και μηχανάκια. Είπαν πως η ζωή συνεχίζονταν. Κάποιοι την ακινητοποιούσαν, κάποιοι τη παρατηρούσαν, κάποιοι την ερμήνευαν, κάποιοι την επιτάχυναν, κάποιοι τη συγχρόνιζαν, κάποιοι χάλαγαν ρολόγια, κάποιοι χώρους, κάποιοι σχεδόν τα πάντα μπροστά όλοι στο Παν. Ένα μικρό παιδί έμενε εκστατικό. Ποια μητέρα να προλάβει να του εξηγήσει. Και πότε. Κι αν μπορούσε. Κι αν ήθελε. Κι αν ήξερε. Κι αν συνέφερε. Κάποιος είχε αντιληφθεί τον χρυσό τροχό. Αυτόν που συνέφερε από πάντα και για πάντα όλους. Τι να έκανε; Κατέγραφε.

                                                                                                                                           2/2/17

Σαν χωρισμός

Να αποδέχεσαι
να ξεπεραστείς
απ' ότι
δικαιούται
να σε
ξεπερνά.

             5/2/17

Ανταπόδοση

Ένα φωτεινό
          ευχαριστώ
για την απόκρυψη αλήθειας
       αντί ψέματος

                     28/1/17

Παρατήρηση #3

Με νέες αποκαλυπτικές
                  αλήθειες
                  στο σακί
               του Δρόμου
              αντί βιβλίων...

                           28/1/17

Παρατήρηση #2

Με όξυνση
           αισθήσεων
        (μέσα και έξω)
                     για Ζωή!

                  28/1/17

(το θαυμαστικό στο μοίρασμα, τελεία στη πρώτη γραφή)

Παρατήρηση ημερών...

Με προσδοκία
              ανοικτότητας
                              για
                                Όλα!

                                   28/1/17

Υποσημείωση

Βυθισμένη στην αιωνιότητα,ανακάλυπτε νέες αλήθειες...

                                                                                     ?

Υπόσχεση

Παραδίδω στα νέα θαύματα ένα ψιθύρισμα...την υπόσχεση να αφουγκράζομαι ακόμα και τη σιωπή τους...