Πεζοποίημα #12

Μάχες μεγάλες για μικρούς,
κερδισμέμους νικητές
από Άλλον
με όπλα παρατημένα
μόλις αναγνωρίστηκαν
             στα χέρια.

                2/1/16

Πεζοποίημα #11

Υιοθετώντας και καταδιώκοντας
το καινούργιο κα το δημιουργικό,
αναλαμβάνουν νέους ρόλους.
Ισχυρίζονται κατανόηση και
πρωτότυπες λογικές.
Παρατηρώ, καταγράφω.
Δεν μπορώ να εξισωθώ.

             31/12/15

Πεζοποίημα #10

Σταματούν τους υπολογισμούς
και τη καταμέτρηση
σαν συνειδητοποίηση στιγμής
και βλέπουν το Παν.
Ξεγελιούνται γιατί επιλέγουν,
ξεγελούν - λένε- και συνεχίζουν.
Ποια πορεία;

                               31/12/15

Πεζοποίημα #9

Μολις αντικρίζεται το δικό Του
με αστραπιαία, πλέον, ταχύτητα
να πάσχει το αλλότριο να νικηθεί.
Η μάχη είναι εξαρχής χαμένη.
Η υποτιθέμενη μελλοντολογική υπεράσπιση
ανεκδοτολογική.
Κι οι νίκες; Όλες δικές Του.

                     31/12/15

Πεζοποίημα #8

Λυτρωτικό χρώμα, περαστικό.
Ανεξήγητο και εξηγημένο
τόσο απόλυτα που αγνοείται.
Προσπερνιέται ως τη στιγμή
της ψυχής.
Πορεία μικρή να συννενοείται στιγμιαία
και,ταυτόχρονα,
αιώνια.

                 31/12/15

Πεζοποίημα #7

Σκαπανείς, δικαστές, επιστήμονες,
τεχνίτες, εργάτες, παιδιά
επιχείρησαν να αποδώσουν
εξηγήσεις και δικαιοσύνη.
Γύρευε αυτή του φωτός.

                   31/12/15

Πεζοποίημα #6

Βρέθηκε σε κάθε σταγόνα.
Κανείς δε μπορούσε να το συλλάβει.
Στο δάκρυ, στη βροχή, στη θάλασσα,
στο ποτάμι, στη νιφάδα.
Όχι, στιγμή δεν δήλωσε τέλεια.

                     31/12/15

Πεζοποίημα #5

Κυλούσε για ώρα ανάμεσα
στον ουρανό και τη γη,
στη σιωπή και τον κρότο
του σύμπαντος, στη φωτιά
και το νερό. Τον ονόμασαν
"Ζωή". Ήταν ο μόνος όρθιος
άνθρωπος.

                      31/12/15