Άτιτλο...και πάλι

Ταξίδια του χωροχρόνου ιερά
σελήνη που βάζει στη θάλασσα φωτιά
μαγικά τα ιδεογράμματα του νου
κι απόψε
βράδιασε ξαφνικά
θα ξημερώσει.

               15/5/2003

Αποπροσανατολισμός

Πόσες μέρες ξέφυγαν τα δάχτυλά μας
σαν το νερό
Μα, κάποτε το κράτησα στα δυο μικρά μου χέρια
τώρα πώς δε μπορώ;
Μεγάλωσα απότομα
ξέχασα πολλά
έμαθα το τίποτα

                  11/4/

Ποτάμια απελπισίας...

Ποτάμια απελπισίας οι αναβολές
σε έλιωσαν ντα ενωθείς ξανά με τη λάσπη
ο ήλιος σε έπνιξε στο χώμα
τη θάλασσα συνάντησες σε μια απρόσμενη βροχή.
Ξαναγεννήθηκες
Αναστήθηκες
Με τη φαιδρή κακία ανδρειώθηκες
Βαρύ φορτίο και πίστη φορτώθηκες
Ξεκίνησες για ταξίδια μεγάλα
Απογειώθηκες
Του νου διακτίνηση κάθε σου σκέψη
Αναλήφθηκες
Πίσω δε κοίταξες

                           ~2003

Στίχος

Θα έλιωνα εμπρός σου
αν το  ζητούσαν τα μάτια σου

                            7/3/2003