Ψηφιακά γραπτά

Τριήμερο περπάτημα πάνω από δρόμους, ενθουσιασμός ή έρωτας κι από ποια μεριά; Χρόνος πολύ μετά, αναρώτηση... Γύρος θριάμβου σε στέκια και θεωρία διαδιδόμενη με μένα άρμα. Δάνεια και στιγμές για παιδικό μυαλό και καρδιά νεανική. Κι έπειτα εμπιστοσύνη απόλυτη. Μ΄ 'ενα τηλεφώνημα πένθους στο μυαλό να ορίζει τη σκηνή κι έπειτα τριήμερα. Αλλαγή Προσαρμοστικότητα Ευελιξία Υποκρισία Ψέμα Αληθινό Ηθοποιός Κομπάρσος Εσύ.Εγώ.Τί απ΄ όλα;                      25/9/14

Όριζες κινήσεις, τρόπο και συναίσθημα. Με το δευτερόλεπτο. Σού΄δωσα Θεό, παράδεισο, συγχώρεση. Τα προσπέρασες και τα μετέστρεψες. Παραινέσεις αμέτρητες. Άγγιζαν το άπειρο. Τίποτα να σε γυρίσει πίσω. Αδιαφορώ, περιφρονώ, δεν ξεχνώ. Προχωρώ με όλες τις στιγμές ανελευθερίας. Κάποτε όλα θα εξηγηθούν. Σε μια ολόφωτη στιγμή. Θα βρίσκεσαι στο φως που τόσο πολέμησες; Ελπίζω.              25/9/14

Έμοιαζες στέρεος πάντα. Σχεδόν τρομακτικά. Πολεμούσες τον κοινό εχθρό με τον δικό σου τρόπο. Δεν το κατανοούσα. Προχωρούσα. Προσπερνούσα; Σε βρήκα αργότερα μπρος μου. Ζήτησες περισσότερα από όσα είχα να δώσω. Αναρωτήθηκα στιγμιαία αν τα είχα. Μετρήθηκα. Το όχι ήταν ξεκάθαρο. Ποιος πόνεσε περισσότερο επέτρεψέ μου να το γνωρίζω βαθύτερα. Ο χρόνος, η απόσταση, η στιγμή, ό,τι κουβαλήθηκε αρνήθηκε. Φιλικά, λοιπόν. Προχώρα. Μη προσπεράσεις.                                       7/6/14

Θυμάμαι λίγα. Όχι λιγοστά. Την αγκαλιά. Κι ότι με μύριζες για να με νιώσεις. Γινόσουν/ Ήσουν η αγκαλιά. Όλου του κόσμου. Η αγάπη. Έτσι ήταν. Έτσι πίστευα. Έτσι μάθαινα. Έτσι ήξερα. Έτσι είναι ξάνα. ΄Ετσι πιστεύω ξανά. Έτσι μαθαίνω ξανά. Ετσι ξέρω ξανά. [Σ΄ αυτή την αγκαλιά θέλω να ξανάρθω] Ξανά.                              28/4/14  

Τα βελούδινα ηχοχρώματα τα έδινες προς παρατήρηση. Μαζί και μαχαίρια και γυαλιά. Τα κράτησα; Τα πάτησα; Κι έμεινες με συγκαταβατικές φράσεις -αμνήμων οργανισμός- να εξηγείς παρελθόν, παρόν κι αν μπορούσες κι εσύ, και μέλλον. Δεν γνωρίζεις στην ουσία τί σκότωνες. Κι ίσως δε θα μάθεις προστατευμένη σε έναν κάλυκα. Κι η σφαίρα πιστευτή γίνεται για νέα στήθη.                28/4/14

Σε ανύποπτες στιγμές σχεδίασες τη γλυκύτητα του καρπού που γεύτηκες στα δικά σου χείλη να κομματιάσεις για σκυλιά. Τον δάγκωσαν και τον έφτυσαν. Προβλέψιμο. Κι εσύ έμεινες με τον πόνο της κίνησης της κοπής να λαμπυρίζει κάτω από το φως ενός άλλου ήλιου. Λυπάμαι. Προχωρώ.          28/4/14

Ζούσε σ΄ ένα ζωντανό τώρα. Παρελθόν και μέλλον δεν τον αφορούσαν. Είχε, βέβαια, μνήμη και όνειρα. Στο τώρα. Έμενε στη στιγμή και ανταμειβόταν. Εκλεινε διόδους κι ας γνώριζε τί υπόσχονταν. Υπήρχε σ΄ένα αέναο τώρα μ΄ένα εσωτερικό χαμόγελο που κανείς δεν μπορουσε να κλέψει και πορεύοταν ήσυχος και βέβαιος, ο γραμμικός άνθρωπος αυτός.                         16/2/14

Σε είδα βιαστικά στον δρόμο. Εκεί που συμβαίνουν μικρά και μεγάλα. Περπατούσες με μια ευγένεια άλλης εποχής. Σαν ένας χορός να τύλιγε τα βήματά σου στο πεζοδρόμιο ή να ήσουν πρωταγωνιστής σε κάποιο άγραφο - για την ώρα - βιβλίο. Ή, τίποτα, απ΄τα δύο. Ήξερες να σέβεσαι τον εαυτό σου και τον κόσμο που σε περιέβαλε. Είχες βρει τη θέση σου. Σεβασμός, λοιπόν.                                            13/5/14

Σε γνώρισα. Δεν σε αναγνώρισα συντροφικά. Δε πείστηκα. Εγινε με τον καιρό. Σταμάτησες την ετοιμότητα του δοσίματος με μια φράση που δεν άκουγα καιρό. Τότε έκλεινες λογαριασμούς παρελθόντος. Μάγεψες κάποιες μέρες μου. Απάτη ομορφιάς, θα έλεγα μετά. Σε αναγνωρίζω σαν κομμάτι της ζωής μου. Σαν έρωτα, που δεν ήσουν. Μόνο σαν συνδιασμό όλων των συναισθημάτων. Αυτό, τουλάχιστον, στο χρωστώ.                                    30/3/14

Δεν ξέρω τί πήρες και τί έδωσες. Ποια σύμβαση ανταλλαγής             υπονοήθηκε. Ποια σκαλιά φιλίας                 περπατήθηκαν                          μαζί. Τί αντικείμενα δοσμένα έγιναν κάτι άλλο. Ποιες πράξεις σταματήθηκαν. Και γιατί. Αγνοώ. Και σταματώ εδώ.                             1/4/14

Μετέωρος και συνάμα στέρεος σε έναν άλλο ουρρανό περπατάς ανάμεσα σε στιγμές αέρινα νερένια πύρινα και χωμάτινα δίνεις και παίρνεις τα ελάχιστα σαν να παρατηρείς τα ανθρώπινα τα αιώνια από την αρχή του χρόνου της ζωής των υπάρξεων αφήνεις απορίες και πορείες νέες αποχωρείς σαν να δίνεις το παρών και βρίσκεσαι εδώ σαν να απουσιάζεις. Δεν εξηγώ. Προσπαθώ.                        29/3/14

Παρουσιά δοτική. Δήλωση χώρου με καπνό και άρωμα. Κινήσεις και σώμα όλα στον χορό του άλλου. Συνείδηση και χαρακτήρας ακέραιος. Στοιχεία για ανασυγκρότηση. Αργότερα στην ζωή. Και λίγες λέξεις πλάι-πλάι σκιαγραφούν μορφή αλλοτινών στιγμών. Νεότερης ύπαρξης. Υπήρξες.                     31/3/14

Τάξη σχολική. Μεταφέρομαι και πάλι. Μυρωδιές και αισθήσεις σιγουριάς. Ζωή στέρεη. Πρώτες προσεγγίσεις μάθησης. Ήχοι ποίησης. Αναγνώσεις γραφής από χείλη με χρόνο και σιωπές. Κι ένα ευχαριστώ. Καθυστερημένο.                30/3/14

Τοπία της βροχής. Αδιαφανή. Θολά της μνήμης. Ξεκινώ να εξιστορώ. Να αξίζει η καταγραφή, λέω. Το μελάνι, το χαρτί. Ζωή παλιά     ανασύρεται και ζητά ζωή ξανά.      Ξεκινώ.                30/3/14