Ψηφιακά γραπτά

Πάντα μου άρεσε να νομίζεις πως σ΄ αγαπώ.                                                                ~2007

Μπορείς να πας στην αρχή του λόγου; Πριν ανακαλυφθούν τα γράμματα; Πες μου, άναρθρες κραυγές; μουσική; ποίηση αληθινή; Πλέκω το αόρατο   με τον πόνο   με την σκέψη (κοντινά, δεν νομίζεις;) το εργόχειρο   δεν έχει τελειωμό. Βάζω στην άκρη τη Πηνελόπη   βάζω και την θύμιση                  την άρνηση                  την ανάμνηση                  τη λήθη. Δε σταματώ σε κίνηση; Δε γυρεύω μα βρίσκω κι όταν ψάχνω             όλα αλλού. Η αδικία θα έχει     το χαμόγελό σου;                         25/3/2007

διηγούνται παραμύθια άγονης γραμμής θερίζουν αλήθειες με ψέματα κρύβουν, θάβουν, ξεθάβουν παλιές συνήθειες για νέες διαδρομές του τώρα. Ξεκλειδώνεις, κλειδώνεις όσα έξω τόσα μέσα η πλάστιγγα δε γέρνει πριν - μετά υπέρ - κατά μένεις προχωράς σταματημένος σε μια παύση διαρκείας μετράς, ξαναμετράς μηδέν, ένα, δύο εντάξει τα ψηφία σε ησυχάζουν αρχίζεις πάλι ένα, δύο, τρία σιωπή; αποκλείεται όχι εδώ, όχι σήμερα.                  25/3/2007

Ανέβαλλε για χρόνια τη Ζωή ώσπου τη βρήκε ο θάνατος.                                          ~2007

… δες την αλήθεια, το βλέμμα ξεπλένει...                                                            ~2007

Αν θες, πέρνα και χτύπα. Δεν υπάρχει πόνος που δε μπορεί να μεταμορφωθεί.                                                                   ~2007 

Αναμιγνύεις το χρώμα του σύννεφού σου με αίμα,το αγγίζεις μαλλί της γριάς τρως ούτε καν για να ζήσεις.                           11/5/07