Βρόχινο σ΄ αγαπώ

Το φως
  της βροχής
 έπαιζε
   με τον τοίχο
(-τον άσπρο-)
ασυνήθιστο αστικό τοπίο
Πήρες σταγόνες
κι έγραψες
ένα "σ΄ αγαπώ"
  στο τζάμι
Το είδα αργά
όπως και κάθε
Νίκησες; Ηττήθηκα;
Τρίτος παρατηρητής
  επειγόντως.
Κλείνω μ΄ ένα χαμόγελο.
 Και πάλι.

            16+20/11/17

Σταγόνες της βροχής

Σταγόνες της βροχής
μου έδεναν τα χέρια
μέρες
τα βήματα
Σταγόνες της βροχής
σε έφερναν σε μένα
αγάπη μαζί και χωρισμός
Σταγόνες της βροχής
κι ένα κρυφό ποτάμι
αφαιρούσαν
σαν να πρόσθεταν
(Οι) σταγόνες της βροχής
      εσύ κι εγώ.

                  16/11/17

Τώρα ξέρω γιατί μού΄μαθες

Ξέρω πια
πως γελούν
και πώς κλαίνε
Ξέρω πια να παρατηρώ
τον άνεμο
στο πρόσωπο
Μού΄ μαθες να βλέπω
το χρώμα της βροχής
κι ας μην ήθελες
δεν ήταν ένα
Ξέρω πια τα πουλιά
πως βρέχονται
και τα φύλλα πώς χαμογελούν
Βυθισμένα στην αιώνια βροχή
Ξέρω πια να γελώ
σαν κλαίω
και να κλαίω
σαν να γελώ
Μού΄ μαθες πως
όλα είναι ζωή
και ορίζεται
κι από μας
Χαμογελώ
κλείνω μάτι
και προχωρώ.

                  20/11/17