Για τους δύο...

Δύο, στ' αλήθεια, ή μήπως ένας κι ένας; Ή, μήπως, κανένας; Κι αν όχι, συμβατικά μαζί; Λόγω υποχρεώσεων, αναγκών και παιδιών; Κι αν το αρνούνταν κι οι δυο πεισματικά; Και το μοίρασμα; Ισχύει ακόμη; Κι αν ναι, διπλές ή μονές στιγμές; Μονές στιγμές για να ανταλλαχθούν έπειτα; Τί είχε μείνει να θεωρείται σχέση; Κι αν όντως σχέση -απαντήστε μου - τί είδους; Μονογαμική ή ελεύθερη; Και, τελικά, ένας σύντροφος- συνοδοιπόρος ή πολλαπλοί; Κι όλες αυτές οι ερωτήσεις, σε ποιό χρόνο και σε ποιό χώρο μένουν να απαντηθούν; Από ποια στόματα και χείλη; Επιμένω ρωτάω. Κι ας μη πρόσεχες ποτέ τα λόγια μου... Κι ας αρκούσουν μόνο στις πράξεις... Με τα φθαρτά, τα καθημερινά κι ας αναλο- νόμουν αν με έπειθες...Να γίνω σαν και σένα..Τότε.. Τί έμεινε πίσω, νά'ξερες!Το πρώτο σου χαμόγελο για αρχή και μετά όλα... Οι ματιές, τα αγγίγματα, τα λόγια... Για χρόνια Όμως, αρκετά. Όλα έχουν φθαρεί κι ας στέκουν εκεί. Απέναντι μου, πια... Αποτέλεσμα φυγής, θα πεις. Απόφαση ελευθερίας, θα πω. Και ύστερα, ανάγκη για ανασυγκρότηση δυνάμεων για το μπροστά. (to be continued...)

Σαν σημάδι;

Το φως θα έμπαινε στην εσωτερική αυλή του σπιτιού. Σαν ευλογία ή σαν κραυγή; Πάντως ένα θα ήταν βέβαιο. Το συναντούσαμε τμηματικά. Σαν σημάδι. 23/4/14 (Βασισμένο σε πίνακα που συνάντησε το βλέμμα στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Πειραιά)

Ανυπεράσπιστη!

Οι γείτονες θα τα ήξεραν όλα, αλλά θα σιωπούσαν. Πώς, στ' αλήθεια, υπερασπίζεται κανείς μια ανυπεράσπιστη ψυχή..! 29/10/23

Ανακοίνωση

Πέρασε καιρός από την τελευταία δημοσίευση, το ξέρω... Υπάρχουν κάποια παλιά μου γραπτά που ακολουθούν... Αν θελήσετε, στείλτε μου μέιλ στην διεύθυνση πάνω δεξιά και γίνετε ακόλουθοί μου... Θα περιμένω με ενθουσιασμό το πώς έπεσε το κέρμα σας στο πηγάδι των γραπτών, όπως έγραφα και παλαιότερα.. Καλές αναγνώσεις! Κι ένα ευχαριστώ που δε μπορεί να διαβαστεί σαν χαμόγελο στα χείλη μου... Καλή συνέχεια σε ό,τι αγαπάτε...

Με...

Με δυο φτερά προς ανίχνευση υπαρκτά μα και ανύπαρκτα... Με μια φλόγα να τρεμοπαίζει στο στήθος... Με ένα μοναχικό μονοπάτι κάτω απ' τα πόδια και με χέρια σε αγκαλιά ή επεξηγηματικά... Με δυο αδηφάγα μάτια για όλα... Με ενα ανεξερεύνητο κορμί... Με μια ψυχή ασθμαίνουσα... 23/5/22

Περίπου ανακοίνωση #?

Θα ήθελα να σας ενημερώσω πως το μπλογκ που διαβάζετε (είτε καιρό είτε λίγο) ξεκίνησε σαν μια προσπάθεια δημοσίευσης των γραπτών μου. Όμως, περιλαμβάνει και την ανακάλυψη της θεωρίας των πάντων, κάθως και παρατηρήσεις και για μια επιστήμη σαν την ψυχιατρική. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και καλές αναγνώσεις! Ευανθία (Εύα) Χειλάκου. υ.γ. Και, παράλληλα, αναμένω μέιλ σας!!!

Ένας αλλιώτικος άνθρωπος

Η καρδιά στρωμένη - περιβόλια το μυαλό φορτωμένο - άνοιξη η ψυχή κατακλυσμένη - δροσερό νερό. Απέραντα περιβόλια Φωτεινή άνοιξη Ασταμάτητο νερό Βροχή, άνθιση, πράσινο Ανίσχυρη καταγραφή (του) πλούτου ενός πένητα. 2/12/10

Η ερμηνεία του φωτός

Για μένα, το φως είναι ένα και μόνο σωματίδιο που αλληλεπιδρά με την επικρατούσα δύναμη, συμπεριλαμβανομένης και της πρόσφατης ανακαληφθεισας... Καλό σας βράδυ, σύγχρονοι φυσικοί μου.

Εν δυνάμει κίνδυνοι:

Όπως αντιλαμβανομαι την θεωρία μου, μπορεί να υπάρξουν δύο κίνδυνοι: ο πρώτος είναι κάποιος να χρησιμοποιεί 33 διαστάσεις και ο δεύτερος να χρησιμοποιεί 3 σε παρελθόν, παρών και μέλλον...

Η εξίσωση της θεωρίας των πάντων

Η ενέργεια ισούται με την μάζα κουάρκ επί την απόσταση που κάνει ένα κουάρκ σε χρόνο Πλανκ δια τον χρόνο Πλανκ στο τετράγωνο.

Ανακοίνωση

Θα ήθελα να περιμένω μέιλ από εσάς, όπως και να γίνετε ακόλουθοι. Ευχαριστώ πολύ, Εύα Χειλάκου.

Περίπου μητέρα

Με σκόνη στο μάτι κι όχι δάκρυ σε θυμάμαι... Προοπτική εαυτού στα χρόνια... Πρότυπο ως την ενηλικίωση... Μετά χάσιμο στη μετάφρααση. Με έτοιμες λύσεις/κασσέτες διαπαιδαγώγισής... Με το σ' αγαπώ να μην φτάνει καρδιά... Χρόνια πολλά... Κι έπειτα καθημερινά διλήμματα, συμβουλές ντυσίματος, στο κέντρο πάντα η "παρτάρα" σου σε προτεραιότητα. Ιατρικά, ψυχολογικά και μαζί "κουμπάρες" Παίρνω αποστάσεις από τους καθημερινούς χειρισμούς και με βλέπω...αλλιώς...

Κάτι από ψυχιατρική:

Οι παραισθήσεις και οι ψευδαισθήσεις θα εξηγούνταν -πια- και θα όριζαν τη σημασία τους... 26/6/23

Κάτι από φυσική (παλαιότερη παρατήρηση συμπληρούμενη)

Όλα τα σωματίδια είναι ένα κοινό το οποίο συνεπιδρά με την επικρατούσα -στιγμιαία- δύναμη. (με μια νέα δύναμη ανακαλυφθείσα από τότε που καταγράφηκε η παρατήρηση αυτή!) 26/6/23

Η αλήθεια - κάτι (περίπου) καινούγιο...

Όταν το σύμπαν θα περικλείει 34 διαστάσεις, η αλήθεια δεν θα κρατιέται από ένα χέρι αλλά από το χέρι όλων. Όταν το παρελθόν και το μέλλον αριθμηθούν, δε θα ξαναυπάρξουν μυστικά. Κι έτσι όλοι οι ένοχοι των αιώνων θα τιμωρηθούν. Η αλήθεια αυτή, όσο κι αν παραλλάσεται, Θα υπάρξει ολόφωτη. Κι ό,τι μας πλήγωσε, βέβαιη παλιάς κοπής πληγή. 26/6/23

Κάτι σαν σήμερα...

Το ψέμα πέθανε. Η κηδεία γίνεται από τους ενόχους. Με έναν χορό ομιλόντα πλέον... 26/6/23

Δευτέρα Κρίση

Θα έρθει μια μέρα... Μια μέρα με συνηθισμένο όνομα, όχι Κυριακή, όπου όλα θα γίνουν πάμφωτα. Οι καλύτεροι θα έχουν φύγει μπροστά. οι χλιαροί δε θά'χουν άλλο χρόνο να γίνουν θερμοί και οι μακριά Του θα πάρουν αποστάσεις... Όλοι θα στοιχηθούμε σιωπηλοί και δίκαιοι ο ένας πίσω απ' τον άλλο. Θα επικρατήσει η δικαιοσύνη. Δική Του. Όλες οι στιγμές που μοιραστήκαμε θα στέκονται με την Αγάπη που ουδέποτε εκπίπτει. Θα έχουμε κατά νου τις στιγμές των θείων Παρουσιών και θ' αρχίζει μια γιορτή. Πρώτα θα καταφθάσουν τα παιδιά. Άγνα και άσπιλα, σαν πλάσματα ιερά. Έπειτα, τί; Οι άξιοι της Αγάπης Του. Και μια λύπη κοινή θα υπάρχει για όλους όσους θα αποχαιρετήσουμε για πάντα... Η κόλαση και ο παράδεισος θα είναι, πια, ευκρινή τοπία... Σαν εδώ... Δε μου μένει τίποτα απ' το να ελπίζω... 20/8/23

Κάτι απλό μα και δύσκολο

Κι έγινε η κάθε πράξη δίκοπο μαχαίρι σαν την φαντασία με τις δυο όψεις σαν τον κόσμο με δυο υποστάσεις. Η αλήθεια θα είχε παραλλαχθεί τόσο που και οι φήμες θα εναλλάσονταν με ψέμα και δικαιολογίες. Τρόπος ξένιος. Σαν τις τελευταίες εντυπώσεις αλλότριες. τρόπος δανεικός. 27/6/23

Αρχή διηγήματος 2

Άλλαζαν τα ξημερώματα, αλλάζαν και οι δύσεις. Ο ήλιος, όμωσ, τώρα το απόγευμα, σίγουρα δάκρυζε. Δάκρυζε καθώς αντίκρυζε τις καθημερινές πυρκαγιές κι εμείς άπραγοι, χωρίς προσευχή να αναμένουμε τα χειρότερα. Κι αν όλη τη ζωή μας βάζαμε έναν Θεό πάνω από τα κεφάλια μας, τώρα τί είχε συμβεί; Αφού Τον αναγνωρίσαμε στη πιο μικρή ανάγκη μας, τί μας έπιανε και τον ξεχνούσαμε; 22/8/23

Καλοκαίρι

Με αποδείξεις ύπαρξης καλοκαιριού το καρπούζι, το πεπόνι και τα γεμιστά. Δίχως ίχνος λαιμαργίας, με το μυαλό σε κάτι δροσερό ξεκίνησε... 22/8/23

Αρχή διηγήματος 1

... κι ο καιρός περνούσε... Με τα πάνω και τα κάτω του, με απογοητεύσεις και μικρές χαρές... Έτσι δεν γινόταν πάντα; Σαν μια κρυφή εκδρομή με πεδιάδες αλλά και βουνά. 22/8/23

Ποίηση... ξανά:

Με ανύπαρκτες πιθανότητες υπεράσπισης εαυτού

Ένα ερώτημα, προσωρινό ελπίζω...

Είναι κι εκείνα που δεν υποχωρούν αξεπέραστα; 1 & 2/6/23

Αλήθεια

Ανυπεράσπιστη αλήθεια! Πάντα κάποιος σε κρατούσε από το χέρι... Τώρα, κανείς δεν νοιάζεται. 9/6/23

Ζωή...

Ζωή πλανεύτρα τ' όνειρο ξεπουλάς... 28/4/23

Στίχος σκόρπιος ~ ανταπάντηση

Τ' όνειρο που αρχίσαμε μας βγήκε εφιάλτης... 1/5/23

Οι τρόποι των θηρίων ( ~18)

Με τοξική χαρά και μόνο στους δρόμους με χαρά ανεξάλντητη λόγω πουλήματος ψυχής με τη χαρά να μην είναι επιτρεπτή (1/3) με το ανεξέλεγκτο και το αδιανόητο - νέα όπλα με τις δικές του αμαρτίες επιτρεπτές σε όλους με δήθεν αναμαρτησία, για τους πολλούς, βλ. κοινό, στις αποσκεύες και μωβ μέσα με βέβαιη αθώωση κρυμμένος με την οικογένεια χωμένη και το κλερδισμα εντυπώσεων με στάχτη στα μάτια των παιδιών της με τρεις αξίες και φιλαρχία με όλα τα ελλατώματα να γίνονται υποτιθέμενο χιούμορ με μόνιμη σφαίρα την φράση: "δεν πάμε καλά" με την αποδεκτή, τώρα πια, κατασκευασμένη ομοιότητα και τρέλα με τα παιχνίδια να γίνονται σφαίρες με υποχρέωση έναντι μητέρας και παιχνίδι κοινό με άσχημα παιχνίδια και φόβο με κρυμμένο παιχνίδι και τρόπους με αρρώστια που δεν γιατρεύεται και συνεργασία παιδική με το πιάνο να παίζεται ανάποδα και προτροπή επανάληψης (συνδιασμός τεσσάρων ανωτέρων, βλ. καβαλάρηδες) Ταυτόχρονα με τους παραπάνω και δύο αθώοι που προσπαθούν να τους προλάβουν ) 15/5/23

Το τελευταίο όνειρο

Θα βρεθείτε, σας το υπόσχομαι, μια νύχτα σε ένα τοπίο πολύχρωμο κανείς δε θα ξέρει πώς φθάσατε εκεί μουσικές θα σας συναντούν από παντού η μέρα δεν θά'χει τέλος ο Μορφέας ίσως να έχει παραιτηθεί να του βρήκαν αλλού δουλειά τα παιδιά θά'ναι ευτυχισμένα τα σύννεφα θα φράφουν τις καινούργιες σας στιγμές τ' αστέρια θα έχουν κατέβει και θα σας αγκαλιάζουν ο χρόνος θα απλωθεί σε μια συνεχή στιγμή το χθες και το αύριο δε θα λογαριάζουν η λύπη και ο πόνος θα έχουν νικηθεί κι η απώλεια μαζί Θα ξεκινούν αμέτρητες, ατέλειωτες γιορτές κι ο καθένας θα προσφέρει το δικό του κρασί απ' τα αμπέλια του πλανήτη του θα βρεθεί και το ρόδο κι ο πρίγκηπας - ελπίζω -κοιμισμένος το όνειρό σας θα του ψιθυρίσει γλυκά "ήρθε ο καιρός" Το όνειρο θα πάψει μα η μέρα θα σας βρει με νέα μάτια νέα χείλια νέες καρδιές ο κόσμος θα απλωθεί εμπρός σας γιατί τότε θά'στε όλοι παιδιά καθαρά και έτοιμα να κρατήσετε στο νου το όνειρο αυτό ζωντανό και "ζωή" θα λέτε τη Ζωή μέχρι ο χρόνος και ο άνεμος να πας πάρει και να μας κλείσει - αθώους πια - στο τελευταίο όνειρο... 31/1/0/2008

Σκόρπιος στίχος

Με την αγάπη χώρισα 15/3/2003

Άτιτλο

Χρόνια πάλευα να φτιάξω μια εικόνα κοντινή σε αυτή που είχες φανταστεί ίσως - λέω τώρα - η αλλαγή της αλλαγής να ήμουν και πάλι εγώ με το ποτέ να πληγώνει το πάντα πορεύομαστε το πάλι τη συνήθεια το τώρα το χθες το χθες το αύριο αυτό μάθαμε να λέμε ζωή με τη (τρομαγμένη) απορία στο βλέμμα πώς δώσαμε εξουσία σ' αυτά που αν γνωρίζαμε θα φτύναμε αναρωτηθήκαμε. 2/3/2003

Ανταπάντηση στίχου

Πάρε την λέξη μου. Δώσε μου το χέρι σου. Πάρε το χέρι μου. Δως μου τη λέξη σου. 24/2/2003

Άτιτλο

Στα δάκρυά σου πνίγηκα και στη σιωπή βυθίστηκα το τέλος να ορίζει την αρχή. Στο φως τυφλώθηκα τα μάτια έκλεισα και σώθηκα η ένταση όρισε αδυναμία. 24/2/2003

Άτιτλο

Πάρε τα δάκρυά μου την αλμύρα τους ντύσου θωριά και στολή ελεύθερη κι υπερήφανη αλλάγη αφής και όσφρησης. 24/2/2003

Ανακοίνωση

Ακολουθεί ένας κύκλος ποιημάτων που βρήκα πρόσφατα και δεν είχα δημοσιεύσει. Να ληφθεί υπόψη πως γράφτηκαν το 2003 με την γράφουσα να είναι μόλις 21 ετών. Ευχαριστώ για την κατανόηση και εύχομαι καλή ανάγνωση!

Χωρίς ημερομηνία - Μνήμη Μ.Ε.

Μπήκα στο σπίτι του με μια συστολή σαν να πατούσα σε ιερό. Τριγυριζόμουν από βιβλία, εφημερίδες, χαρτιά και τη παρουσία γραφής από παντού.Και από εκείνου, επίσης.Σαν να είχε διαπεράσει τα γράμματα. Με καλωσόρισε με έαν συγκρατημένο και διαπεραστικό χαμόγελο και ματία αντίστοιχα. Με έβαλε να κάτσω σε μια παλιά, βαθιά πολυθρόνα και δεν είπε τίποτα άλλο. Δεν ξέρω τί περίμενε να ακούσει. Χάζευα το δωμάτιο εκστατική. Σαν να είχα την ευκαιρία να τρυπώσω για λίγο στον δικό του σύμπαν. Παραμέρισε κάτι χαρτιά και κάθησε με ρη σειρά του στο απέναντι γραφείο. Είχα τόσα να ρωτήσω και να πω κατά νου μα ούτε λέξη δεν έβγαινε από τα χείλη. Σιωπή. Και ματιές. Για κάποιον χρόνο. Δεν μποώ να υπολογίσω πόσο. Τότε πέρασε ο γάτος του από την κουζίνα στο χωλ κι ο πάγος "έσπασε".