Εαρινό ηλιοστάσιο 1999

Τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου κατάλαβα πως...

μπορώ να χαμογελάω δίχως νόημα, σε μένα
μπορώ να γελάω με ένα γέλιο όμορφο
μπορώ να αφήνω τα μαλλιά μου να παίζουν με τον αέρα
να φωτίζομαι από το μπλε φως του ουρανού
όταν ο ήλιος δύει
να αγγίζω απαλά πράγματα
να χορεύω μ' έναν σκοπό κάθε φορά που τον ακούω
να δέχομαι και τα νιώθω τα μηνύματα
δίχως λόγια από τους συνομιλητές
ή τους ανθρώπους γύρω μου
να λέω περισσότερα στις παύσεις
να χαίρομαι μ΄ ένα γέλιο του
να ακτινοβολώ χωρίς κανείς να το προσέχει
και να μη με νοιάζει τίποτα
μπορώ να φαντάζομαι σκηνές
που θα ζήσω σε ανύποπτες στιγμές
στιγμές συγκέντρωσης
μπορώ να αφήνω χίλια συναισθήματα
να πλημμυρίζουν το πρόσωπό μου
μπορώ να νιώθω την αλλαγή που έρχεται
και να τη περιμένω όπως ο Κνεχτ
στο  Σιντάρτα του Έρμαν Έσσε…


                           21/6/1999