Ασύνδετο...

...κι έτσι όλα προχωράνε
σαν τις άκαυτες λαμπάδες της ζωής
με τυχαία ταυτότητα
για μια νέα βαναυσότητα
στη πορεία τους την άπειρη
σε μια ελευθερία δίχως τέλος...

Κομμάτια

Είχες πει ότι θα μου χάριζες λέξεις
είχες πει πως τα μαλλιά μου θα φάνταζαν τρυφερά
είχες πει πως στα μάτια μου θα έβλεπες ένα παιδί
είχες πει πως η φωνή μου θα ακουγόταν απαλή
μα τώρα σε βλέπω στον καθρέφτη μας
φθαρμένος και γυμνός
σπασμένος και λειψός
όμως ο καθρέφτης μας είναι εκεί,
              πλήρης
                 διαυγής
  με τα κομμάτια του ενωμένα
                              για μας.

                    ~2001

Όνομα

Το όνομά μου πώς το πρόφερες πρώτη φορά;
Δειλά και ακούσια
           ή
Στεγνά και χιονισμένα;
Το πρόσωπό μου πως το άγγιξες;
Με σύννεφο τριγυρισμένος
σε ένα ταξίδι μαγεμένος;
Αέρινη η σιωπή
κι ο χρόνος ακροβάτης
κάνε τη κλωστή μου νύχτα
κι ανέβα να καλπάσεις.

             9 /4/2001

Άτιτλο...ακόμα

Τα τρία στοιχεία μας στο πλάι :
    Γη, ύδωρ, ουρανός.
Αγαπημένες λέξεις χαρισμένες
         Για να' ναι πλάι - πλάι
Κι αν χωρισμένες; Τι;
         Αρχή.
           Απλά, αρχή.
              Καλώς την.

                     9/4/2001

Άτιτλο...επίσης

Τα παντελόνια στον αέρα προδομένα
κι η κόψη του ύψους παρούσα
ένα σπουργίτι να βρέχεται
           και να ελπίζει
τον σκοπό τον σωστό να σφυρίζει
        για να δει σιωπές ξένες
       μακρινών μα αγαπημένες
 να λατρέψει νέες αλήθειες
   και να χτίσει παλιές συνήθειες
     για της θάλασσας τα βάθη
       των σπιτιών τα άγια πάθη
που περνούν μα ξετυλίγουν
              σαν αστραπές
             (σ)τον ορίζοντα
           του δήθεν ουρανού.

                10/4/2001