Με το μυαλό στις διαδρομές, κυρίως ή μόνο στις εσωτερικές ή έτσι να λέμε, στο πλάι τσιγάρα και κόκα κόλα για συνοδεία μεταίχμιου ανοίγματος-κορύφωσης παρουσίας ήλιου που σήμερα απουσιάζει επιλεγμένα - λέμε - όπως χθες για να μας προετοιμάσει - λέει - για φάτνη, χνώτα και τη πρώτη ζεστασιά. Με τρεις σταγόνες χιονόνερου να υπόσχονται λευκό τοπίο - ασορτί με το κλίμα που δε βρίσκεται αλλά ανακαλείται σε παιδικές αναμνήσεις παρακολούθησης ταινίας και... την καρδιά..; Περίεργα ζωντανή με άξαφνους χτύπους υποτιθέμενης κατανόησης μετά από απρόσμενα στάδια τσαλακώματος και αποστράγγισης. Που συνέβη άρα επετράπη. Με το μυαλό κάπως να αναγνωρίζεται στα βασικά. Με το σώμα, πέρα από τις τυπικές αυξομειώσεις, να φαντάζεται την αποδοχή της δικής του ύπαρξης. Στιγμιαία για να ξεχαστεί ή να ξεχάσει άρα να ανατρέψει ή να ακυρώσει τις τόσες στιγμές. Που έφτιαχναν επιλογές άρα πορεία άρα ζωή. Που αντιστοιχεί σε τρία γράμματα αλλά και η βασικότερη αριθμητική δε μοιάζει να βοήθησε ποτέ. Ούτε για τη παραπομπή των τριών άλλων γραμμάτων πάνω σε πλάκα. Τότε, όπως τώρα, θα έχουν και θα βρίσκουν το δικαίωμα να εξηγούν όλοι κάτι εκτός από τον εαυτό τους. Αλλά κι αυτό θα αναγνωστεί σαν μια άτοπη παρατήρηση. Που δημιουργείται για να ακυρωθεί. Σαν εκείνα τα αυτοκαταστρεφόμενα μηνύματα ανάθεσης αποστολών σωτηρίας. Ή, όλοι οι συνειρμοί έχουν μια βάση. Όπως και κάθε σκέψη και η ακραία απλότητα κάθε ερώτησης. Όριο η έκταση του χαρτιού. Σταματώ.
23/12/2016
23/12/2016
