Γράμματα τραμπαλίζονται στον ρυθμό των χεριών, μάταια αν ελπίζεις σε κάποια νίκη απέναντι σε μεγάλο εχθρό. Η πορεία συνεχίζεται, ελπίζω, για λόγους ξένους.

                                                                                                                                      1997

Αντί ανακοίνωσης

Μετά από τα του 2001, θα πάω πίσω στα πρώιμα - ίσως της αρχής, ίσως της αφορμής, ίσως της αιτίας - του 1997 με άλλο κλίμα και χρώμα γραφής. Ενημέρωση σαν προειδοποίηση με ό,τι αυτό θα μπορούσε να εννοεί...

Σαν ανακοίνωση

Κάπου εδώ τελειώνουν τα γραπτά που είχα σε ένα πολύχρωμο τετράδιο και κουβαλούσα στο δρόμο και στο σπίτι και - χρόνια μετά - μου ζήτησε να κοινωνηθεί όχι σαν βάρος αλλά σαν μοίρασμα από το  2001 περίπου... Ελπίζω να περιπλανηθήκατε στις διαδρομές του όσο κι εγώ ξανά πίσω από τις γραμμές των γραμμάτων...

Απορία...πάντα

Στενοί τόσοι δρόμοι
              κλειστά τόσα περάσματα
                  διαρροές ζωής
                                     κίνησης
                                     ενέργειας
                         για την ουσία την ανέγγιχτη
                              και τα φώτα τα πολλά
                                            απορώντας
                              το λιώσιμο των ψυχών
                                            αγνοώντας
                          στο ταξίδι το μελετημένο
                                                αφημένοι
                                           παρατημένοι
                                          παραιτημένοι
                                  για την ροή την αιώνια
                                  και τις ψευδαισθήσεις
                                         τις διαρκείς
                                              απορία 
                                              πάντα.

                                              19/5/2001             

Το μικρό μου τώρα

Με τους ήχους να εναλλάσσονται
                  ταυτόχρονα με τις διαθέσεις
      και τις υποψίες ήττας ή νίκης
                            φθοράς ή αφθαρσίας
                                τύχης ή ατυχίας
                                  χαράς ή λύπης
                           έρωτα ή ενθουσιασμού
                           εναλλαγές να ορίζουν
                                    το μικρό μου τώρα
επηρεασμένο από δονήσεις
                         μετακινήσεις αέρα
                               ενέργειας
                                κίνησης
                              παραδόξων

                                   26/5/2001

Δοκιμή λυρικότητας...ακούσια

πόσα τριαντάφυλλα μαδήθηκαν από τύψεις!
πόσα από αγάπη!
    πόσα από πόνο!
        πόσα από απόγνωση!
                      ... και σήμερα!

                              20/4/2001

Στους δήθεν ειδικούς και δήθεν υπευθύνους χαρισμένους το παρακάτω ποίημα

Ένα ποίημα αδειανό από φως θα φτιάξω
                 γεμάτο αυταπάτες και υποκρισία
                 πασπαλισμένο με σκόνη από σκοτάδι
        και ενωμένο με το παχύρευστο υγρό που
                  πεισματικά συνεχίζει να κυλά
                           στις φλέβες των.
Η ειρωνεία να επικρατεί στο σκηνικό
    μαζί με την δήθεν αναγνώριση
         αναγνώρισης αναζήτηση
                                  σωστότερα
για την ορθότητα
               και τον ορθό δρόμο μιλώντας
          βροντερά για να πείσουν
                             και να πιέσουν
νέες βίες και νέα βεβιασμένα
                              χαμόγελα
          - υγεία για ποιους; -
    τα σημάδια υγείας αρρώστια
    τα σημάδια αρρώστιας υγεία
                     και το ψέμα παντού
                             κι ανάμεσα.

                          26/5/2001

Σχεδόν ατέλειωτο

Το όνειρο πλεγμένο με άμμο
με νότιο άνεμο δαρμένο
από χίλιες μεριές
με τρύπες αμέτρητες
κενά ανυπέρβλητα
υποχρεώσεις κενού
παραλείψεις κενού
με σώμα λειψό
σχήμα γνωστό

           ~2001

Συνάντηση δρόμου

Έλα, έλα...
Έλα πιο κοντά. Πού πας;
Σπίτι. Με περιμένουν.
Έλα πιο κοντά. Με φοβάσαι;
Όχι. Ήρθα. Πες μου.
Έλα να σου δώσω ένα φιλί.
Δε μπορώ τώρα. Βιάζομαι. Θα ξαναπεράσω.
Πότε;
Δεν ξέρω. Θα ξαναπεράσω.

                      14/4/2001

Ζωή

Τα μάτια που ρουφούν ασύστολα
                           τα τριγύρω
                      ρουφούν
                           τον κόσμο
                           τη συνήθεια
                           τη μιζέρια
                           το πόνο
και φανερώνουν μόνο
                           χαρά
                      ευγνωμοσύνη
                         έρωτα
                         γέννα
                         ζωή
                         Ζωή.

                            ~2001

Μεγάλωνα...

Μεγάλωνα
μέσα στα λεωφορεία
κι απ΄ τον διαχωρισμό
του πάνω
και του κάτω
σώματος
- μέση το 'λέγαν -
ή, μήπως, ήταν κούραση
ζήταγα
   να βρω
     μια θέση.

         19/6/1

Γιατί;

Με πληγώνει που με κοιτάτε στο δρόμο
          προσπερνώντας πάντα
       γιατί σας κοιτώ στα μάτια
με πληγώνει που δεν αντέχεται τη ματιά μου
      γιατί δεν την έχετε συνηθίσει
με πληγώνει που τα όνειρά φαίνονται
                 στα μάτια μου
            κι εσείς τα σκίζετε
σαν τις καλογραμμένες σας εφημερίδες
με πληγώνει που νομίζετε ότι σας κοιτάω
έτσι όπως δε θα θέλατε ποτέ να
                    κοιταχτείτε
       βαθιά, παιδικά, αληθινά
γιατί έχετε συνηθίσει στο άλλο βλέμμα
                  της υποκρισίας
                  και της σιωπής
Με πληγώνει που δε το δέχεστε
από ένα νέο σώμα
μα ούτε κι απ' του φίλου
του παιδιού, του συντρόφου
              της σιωπής σας
                    της ίδιας
                  το βλέμμα
                   αρνείστε
          γιατί;
              αρνείστε;
                     γιατί;

(Μετά από διαδρομή στο κέντρο της Αθήνας και συνάντηση με μια ματιά - αφορμή μέσα σε λεωφορείο...) ~ 2001

Δήθεν;

Ψυχές περιπλανώμενες
               σε σώματα λειψά
         με δύναμη επεμβαίνουσα
                                ανούσια
                              και διαρκή
                       στη συνέχειά της
                                    κουραστική
                                 και ηλίθια
                      ψυχές περιπλανώμενες
                    για σταυροδρόμια μοναχά
                                    προορισμένες
                          σταυροδρόμια μαγεμένα
                                     ανεξήγητα
                                       τυχαία
                               με τη σύμπτωση
                                      δήθεν αφορμή
                               και την αιτία
                                      δήθεν λόγο
                                          αρκετό.

                                             19/5/2001 

Ταυτόχρονα

Οι ιστορίες των τελευταίων καθισμάτων
                                             λεωφορείου
                                                   κι εγώ
η διαρκώς μικρή κι ανίσχυρη ύπαρξη
     για λόγια να αφορούν
                          κάποιον
τα λόγια ψευδά και συχνά ψευδή
                             από τους πολλούς
      για πληγές και μελανιές νέες
       που μια σφαίρα κρατώντας
                        πετούν βάρος
                               φτερά
                 που πιάνουν πάτο
                     ταυτόχρονα.

                              26/5/2001

Όρια;

Με τα χέρια δίκοπα μαχαίρια
   και τα μάτια δίκοπους καθρέφτες
               τα σχήματα από τα σύννεφα
            χαρισμένα
       στον πόνο και τη χαρά
           κερασμένα
      στα πολλά και το τίποτα
            δοσμένα
      για χαρά ανείπωτη
          για δάκρυα
                  που δεν τρέχουν
     για πόνο ανυπολόγιστο
       ταξίδια αμέτρητα
             στους πολλαπλούς ορίζοντες
                            επίπεδα
                            ή όρια
                      της φύσης μας.

                                   1/5/2001

Αντίληψη

... κι έχεις μια ανενεργή σκηνοθετική ματιά που "βγάζει" τη κάθε στιγμή σε 11 πλάνα...

                                                                                                                          16 με 17/6/16

Η κλασική μου αφηρημάδα και "το στοιχείο"

Παρέλειψα στη δημοσίευση του κειμένου "το  στοιχείο" και στην ανοιχτή πρόσκληση - πρόκληση συμπλήρωσής του να παραθέσω το μέιλ μου. Είναι το :  evachilakou@yahoo.com

Ένδειξη εποχής

Βρισκόταν ακριβώς στα μισά του χρόνου. Τον τσίμπησε το ίδιο κουνούπι που σχεδόν δεν προσπάθησε να σκοτώσει δύο φορές. Το καλοκαίρι άρχιζε επισήμως και για εκείνον.

                                                                                                                          15/6/16

Το στοιχείο

Είμαι το νερό. Δημιουργήθηκα σαν ανάγκη από τότε που υπήρξε ζωή. Βρίσκομαι όπου βρίσκεσαι. Στα μάτια, στα σπλάχνα, στο δέρμα, σε κάθε κύτταρο. Καταγράφω, θυμάμαι, υπενθυμίζω.

Βρέθηκα στον αέρα, στη γη και κατέπαυσα τη φωτιά. Κύλησα στο χώμα, άνοιξα δρόμους, σταμάτησα περάσματα. Με περιόρισαν αλλά δε με σταμάτησαν. Δρω με τρόπους που ξεπερνούν τα φράγματα.

Υπάρχω στον ατμό, στο σύννεφο, στη βροχή, στη λίμνη, στη θάλασσα αλλά και σε κάθε δάκρυ. Είμαι ο μόνος αληθινός πλούτος. Ανιχνεύομαι με πόνο, δόσιμο, συγκίνηση και μια λέξη που ίσως δεν αξίζει να προφέρεται από όλα τα χείλη αν δεν κατανοηθεί, την ΑΓΑΠΗ.

Υ.Γ. Το παραπάνω κείμενο αποτελεί την αρχή ενός διηγήματος-άσκησης σαν ανταπόκριση σε ένα σεμινάριο δημιουργικής γραφής με θέμα το alter ego. Όποιος θελήσει, μπορεί να το συμπληρώσει και να δημοσιευτεί εδώ με το όνομα ή με ψευδώνυμο... Διαφορετικά, θα πρότεινα να δοκιμαστεί ένα κείμενο με τη πρώτη φράση και μεταδιδούμενη την αρχική μου φόρτιση. 

Ατομικό κρυφτό

Λόγια δασκάλων αντηχούν στα αυτιά μου
μάσκες έτοιμες να πέσουν γύρω
υποκρισία στη ματιά
ματιές που κοιτούν έξω από παράθυρα
με τη σιωπή να σπάει από ήχους παιδιών
χτύπους παιδικών καρδιών
φωνές, γέλια, αθώες κραυγές
και αυτοσχέδια παιχνίδια
γλυκά και δώρα σφιχτά στα μικρά χέρια
κι ελπίδα, χαρά, ενθουσιασμός
             περιέργεια
αθώες σιωπές κι αθώες φωνές
για όλες τις μάσκες
           που κρύβουν πρόσωπα
για όλα τα πρόσωπα που κρύβουν μάσκες
για όλες τις μάσκες
                        που κρύβουν παιδιά
για όλα τα πρόσωπα που κρύβουν παιδιά.

                                    20/4/2001
   

Πληγή...και πάλι

Το μακελειό της ψυχής μου
     δώρο δικό σου
για τον κόκκινο πόνο
                   τον απόλυτο
στο κέντρο μιας μαύρης ερημιάς
στο νησί της λευκότητας
που άξαφνα προβάλει
          στην οθόνη του νου μας
τη δύναμη αυτή ποτέ δεν υπολόγισες
μα άφησες υπολογισμούς άλλους
                                  να φανούν
               σε ξένους τόπους
                    τόπους ξένων
            και να ορίσουν.

                     2/5/2001

Ατέλειωτο ή πληγή # κάποιου

Τα σίδερα βαριά
      κι οι εμμονές μεγάλες
               για όνειρα εξωγήινα
         - φυλακές μουχλιασμένες -
για τα πολύχρωμα μυστήρια της ζωής
που ειπώθηκε σαν σαρδόνιο χαμόγελο
και ειδώθηκε σαν το πιο σαρκαστικό
                                             αστείο.

                                        ~2001

Ορόσημο;

Με της σιωπής το φως
   και το σκοτάδι των λέξεων
           πορεύομαι
  αντικρύζω αλήθειες
           μέσα στα καθημερινά ψέμματα
στης συνήθειας τη παγίδα
στης αφορμής την ανατροπή
στης αιτίας την λύση
για τα αιώνια ερωτήματα
      μπορεί να πάψω να μιλώ
      μα όχι και για σένα
           μη περιμένεις
    τα ναι σου και τα όχι
              ταυτόσημα
          ορόσημο
                  μοναδικό
              το φως
                    και το σκοτάδι σου.

                          10/5/2001

Ή τέλος

Τις διάφανες οδύνες της ψυχής μου
    εύκολα τις προκαλούσες
      πόνους πολύχρωμους
         για ηδονή βαθιά
   τα αξεπέραστα μου τείχη
         εσύ ξεπέρασες
τα σεντόνια της καθημερινής χρήσης
             δε διάλεξες
τα μεταξωτά - τα ανέγγιχτα
         και τα βελούδινα
           μου φόρεσες
       σε πορεία ήμερη
            και ήρεμη
 για τον λύκο της ψυχής
                  στης φυγής το κάμα.

                           10/5/2001

Δοκιμή ποιήματος

στρώσεις
   σύννεφα
 στρώσεις
  κύματα
 αφορμές
  αιτίες
δίδυμες οδύνες
 αδύναμες ηδονές
 αόριστο τώρα
 αδύναμο πάντα
 ύποπτο ποτέ.

          26/5/2001

Ανάμεσα

Ανάμεσα στις δυο όψεις ενός νομίσματος
(υπάρχουν) οι αμέτρητες ενδιάμεσες θέσεις
σαν τις περήφανες αποχρώσεις περάσματος
από το λευκό στο μαύρο
από το φως στο σκοτάδι
από τη χαρά στη λύπη
από το φόβο στην ελπίδα
από το όνειρο στην αυταπάτη
από το τίποτα στο άπειρο
από την αφορμή στην αιτία
από την αλήθεια στο ψέμα
από την Εδέμ στο παράδεισο.

                           3/5/2001

Απειλή

... κι αναρωτιέσαι :
      αυτός που απειλεί
        έχει τη δύναμη
          ή εκείνος
      που δε φοβάται
           τόσο
           ώστε
           ούτε
      να βλεφαρίσει;

               8/6/16

Φόβητρο

... κι είναι και εκείνες οι
              στιγμές
            που θέλεις
         να εκφοβίσεις
                    τον Θεό
        σαν παροιμία
                   σε Άγιο
       και ακροβατείς
          με τον
     (;) εκπειρασμό...

[και παρακαλείς να
     μην έφτασες ξανά
       στην ανευλάβεια]

              8/6/16
                

Με υλικά καθημερινά...και πάλι

Με βήματα χαρούμενα σ' αντίκρυσα
ένα σκοπό να σφυρίζεις
στον ρυθμό σου πάνω
στους χτύπους του μέλλοντος
στους ήχους του παρελθόντος
τα σχέδια λιγοστά
             στον αέρα
διάδρομοι λιγοστοί
     πολύχρωμα όνειρα
        για τα νέα σχήματα
            και τα οράματα
               του χθες που άργησε
                   να γίνει σήμερα
                      και του σήμερα
                     που αργεί να γίνει
                             αύριο.

                                5/5/2001
    

Δράση Θολών

Οι Θολοί θα αξίζουν πάντα τη διαδρομή
κρεμασμένοι απ' του ήλιου τις αγχόνες
στο τρελό του ταξιδιού δοσμένοι
με  ελπίδες λειψές για ελπίδα
κατανόηση βαθιά
                       ή ανθρωπιά
κατανόηση βαθιά
                        ή θάνατο
κατανόηση βαθιά
                        και γέννα
για το αναίσχυντο της ντροπής
στης παρακμής τη πόρτα
             χτυπώντας
      ζητώντας αναγνώριση
  μικρή επιβεβαίωση ύπαρξης
  για της προσβολής τη χαρά
και της αναγνώρισης τη λύπη.

                            1/5/2001