Ή τέλος

Τις διάφανες οδύνες της ψυχής μου
    εύκολα τις προκαλούσες
      πόνους πολύχρωμους
         για ηδονή βαθιά
   τα αξεπέραστα μου τείχη
         εσύ ξεπέρασες
τα σεντόνια της καθημερινής χρήσης
             δε διάλεξες
τα μεταξωτά - τα ανέγγιχτα
         και τα βελούδινα
           μου φόρεσες
       σε πορεία ήμερη
            και ήρεμη
 για τον λύκο της ψυχής
                  στης φυγής το κάμα.

                           10/5/2001