Δευτέρα Κρίση

Θα έρθει μια μέρα... Μια μέρα με συνηθισμένο όνομα, όχι Κυριακή, όπου όλα θα γίνουν πάμφωτα. Οι καλύτεροι θα έχουν φύγει μπροστά. οι χλιαροί δε θά'χουν άλλο χρόνο να γίνουν θερμοί και οι μακριά Του θα πάρουν αποστάσεις... Όλοι θα στοιχηθούμε σιωπηλοί και δίκαιοι ο ένας πίσω απ' τον άλλο. Θα επικρατήσει η δικαιοσύνη. Δική Του. Όλες οι στιγμές που μοιραστήκαμε θα στέκονται με την Αγάπη που ουδέποτε εκπίπτει. Θα έχουμε κατά νου τις στιγμές των θείων Παρουσιών και θ' αρχίζει μια γιορτή. Πρώτα θα καταφθάσουν τα παιδιά. Άγνα και άσπιλα, σαν πλάσματα ιερά. Έπειτα, τί; Οι άξιοι της Αγάπης Του. Και μια λύπη κοινή θα υπάρχει για όλους όσους θα αποχαιρετήσουμε για πάντα... Η κόλαση και ο παράδεισος θα είναι, πια, ευκρινή τοπία... Σαν εδώ... Δε μου μένει τίποτα απ' το να ελπίζω... 20/8/23

Κάτι απλό μα και δύσκολο

Κι έγινε η κάθε πράξη δίκοπο μαχαίρι σαν την φαντασία με τις δυο όψεις σαν τον κόσμο με δυο υποστάσεις. Η αλήθεια θα είχε παραλλαχθεί τόσο που και οι φήμες θα εναλλάσονταν με ψέμα και δικαιολογίες. Τρόπος ξένιος. Σαν τις τελευταίες εντυπώσεις αλλότριες. τρόπος δανεικός. 27/6/23

Αρχή διηγήματος 2

Άλλαζαν τα ξημερώματα, αλλάζαν και οι δύσεις. Ο ήλιος, όμωσ, τώρα το απόγευμα, σίγουρα δάκρυζε. Δάκρυζε καθώς αντίκρυζε τις καθημερινές πυρκαγιές κι εμείς άπραγοι, χωρίς προσευχή να αναμένουμε τα χειρότερα. Κι αν όλη τη ζωή μας βάζαμε έναν Θεό πάνω από τα κεφάλια μας, τώρα τί είχε συμβεί; Αφού Τον αναγνωρίσαμε στη πιο μικρή ανάγκη μας, τί μας έπιανε και τον ξεχνούσαμε; 22/8/23

Καλοκαίρι

Με αποδείξεις ύπαρξης καλοκαιριού το καρπούζι, το πεπόνι και τα γεμιστά. Δίχως ίχνος λαιμαργίας, με το μυαλό σε κάτι δροσερό ξεκίνησε... 22/8/23

Αρχή διηγήματος 1

... κι ο καιρός περνούσε... Με τα πάνω και τα κάτω του, με απογοητεύσεις και μικρές χαρές... Έτσι δεν γινόταν πάντα; Σαν μια κρυφή εκδρομή με πεδιάδες αλλά και βουνά. 22/8/23