Τι να χωρίσει;

Το φως χυνοταν διαχυτο στη σκηνη Ο αερας αγριευε χρόνους χρονους Ένα παραμύθι μου ήρθε στο μυαλό. Σε θυμήθηκα Κι είπα να το ξαναγράψω απ' την αρχή. Η αρχή γνωστή: Ένα καιρό κι μια φορά Η και όχι... Θα γράφαμε μαζί τη συνέχεια Και το τέλος Κι αυτό γνωστό και - ίσως - και τετελεσμενο: Περάσανε ολοι καλα κι εμείς καλύτερα... Ένα σπουργιτι συμφωνουσε με τη διαδικασία γραφής Και τα μαλλιά κινουνταν αερινα Μια φωνή μπήκε στο σκηνικο Κι ένα χρώμα.. Τι να χωρίσει πια; 27/5/21

Ως ποτε;

Πύργοι στην αμμο Κι εσύ απων Παιδικά γέλια και φωνές Διακόπτες χαράς Επαφή με νερό και ήλιο Και μετά το βιβλίο. Αλάτι στο σώμα και στα χείλη Επιλεγμενο Περιμένω μα απουσιαζεις Ποιος αλλος θα έλειπε τόσο; Βόλτα στην ακροθαλασσια Κι ο ήλιος να δύει Αγωνια για το χρωμα του δειλινού. Στερεη κι αερινη Περπατώ. Ως ποτε μονή; 26/5/21