Ψηφιακά γραπτά

Θα ήθελα ο λόγος     να φέρει τα νοήματα   χρωματισμένα με       έναν τόνο           αδιαπραγμάτευτο        συγγενή          με το            φως. Ως τότε, γράφω με μαύρο μελάνι                      σε λευκό χαρτί.                                  28/11/16

Όταν τα σκαριφήματα            λόγου         αδυνατούν               να       μεταφράσουν         τις κινήσεις          μολυβιού          παιδικών        ζωγραφιών,      απ΄ το θάμβος               της            ματιάς           και την           έκπληξη             του       απρόσμενου. Κι αν κάτι κατανοείται,      ...

Η γραφή, ο ρυθμός της ζωής, οι εσωτερικές συνομιλίες, ο λόγος συναντιούνται από την αρχή. Μια αφορμή αρκεί για να ξετυλιχθούν εικόνες, αισθήσεις, ήχοι που παρέμεναν να ζυμώνονται. Κι έχεις απλά υλικά (χαρτί + μελάνι) για να χρωματιστούν νέες στιγμές. Και το μοίρασμα, ή έστω η πρόθεσή του, παρών. Το αρχικό έναυσμα κίνησης προς τα έξω δε μπορεί να αλλοιωθεί και, ουσιαστικά, να παρερμηνευθεί ό,τι κι αν μπορεί να προστεθεί ή να αφαιρεθεί. Και μένει η ελπίδα της κατεύθυνσης της κίνησης από την ολόλευκη πηγή σε μια νέα.                                                                               ...

Ασκήσεις επί χάρτου, σκέψεις που γίνονται ύλη, διαδρομές    γνώριμες και μη. Ακροβασίες και ισορροπία, πορεία και πέρασμα να χρωματίζεται ξανά      με ίδια χρώματα μα άλλες αποχρώσεις. Αφήνομαι      περιορίζομαι   ανακαλύπτω    προχωρώ για το παρακάτω. Κοιτάω μπροστά. Βρίσκω παρελθόν, παρόν, μέλλον. Ξαφνιάζομαι    μα δε λέω να φοβηθώ. Διστάζω    και προσφέρω. Κάτι που φαντάζει λίγο.      Ή, μικρό. Ας πολλαπλασιάζεται.     Ως το τέλος...                   19/5/

Ας υποτεθεί πως μια μέρα   γίνονται όλα προφανή       και ξεκάθαρα πλημμυρισμένα από το    αρχέγονο φως τους Αφημένα να βλέπονται           λαμπερά. Κι η πορεία των ημερών           ως εκείνη          ανηφορική            πλούσια            όμορφη. Με μια σκέψη σαν κι αυτή           η αναμονή  στηρίζει το κουράγιο    κι η ελπίδα        γίνεται          απέραντη.                    18/5/2015

Ένας τσίγκινος ρυθμός βροχής                 χτυπούσε έξω             από το παράθυρό της              εκείνη τον αγνόησε         ξάπλωσε όπως κάθε βράδυ         ένιωσε την μικρή καμπάνα               ησύχασε προσωρινά           ή έτσι θεώρησαν όλοι                     κοιμήθηκε             - μπορούσε ακόμη -                        ...

Βρέθηκε στην έρημο. ούτε άνθρωπος, ούτε ζώο, ούτε δέντρο, ούτε πέτρα. Καμμιά συντροφιά. Έμεινε να παρατηρεί τη σκιά του.                                                                                                                                28/12/2013

Όλα ακαθόριστα. Κάτι μέσα του ακόμη μιλούσε για ένα σχήμα που εκείνος έπρεπε να δώσει.                                                                                                                                 28/12/2013

Είχαν περάσει πολλά δευτερόλεπτα παρατηρώντας τη σύμβαση της σιγουριάς των λεπτοδεικτών για να συνειδητοποιήσει - και αν - την αξία των στιγμών.                                                                                                                     28/12/2013         

Κάποτε θαύμασε το αντανακλαστικό της αράχνης. Τώρα έβρισκε φτηνή την παρομοίωση της εργατικότητας των μυρμηγκιών.                                                                                                                      28/12/2013

Περπατούσε ώρες στη μπόρα                   ώσπου έγινε  βροχή                  κρύφτηκε στις σταγόνες                         όριζε τον ρυθμό                  δεν είχε τίποτα άλλο να πει                                  σώπασε.                                        ...

Ο άνθρωπος που μπορεί να παρεξηγήσει μια σιωπή ή ένα νεύμα μπορεί να παρεξηγήσει, ή καλύτερα, έχει ήδη παρεξηγήσει τα λόγια σου.                                                                                                                             28/11/1999

... κι ήταν σαν             το παραμικρό               να έφτιαχνε                έναν άλλο κόσμο                    τόσο αληθινό                      όσο και αόρατο                        βαθιά και βέβαια                          κάπου και κάποτε                      ...

Κάποτε... που και οι λέξεις έδειχναν να έχουν νόημα...                                                                   12/11/16

Κι έμενα εδώ...        να απορώ πώς μπερδεύεται        η ανάγκη με την αγάπη.              5/11/16