Ψηφιακά γραπτά

Προγράμματα και σχέδια για ξεκινήματα. Αλλαγή αργόσυρτη μα παρούσα... Αιτίες κι αφορμές που παραπαίουν. Δύναμη κι αδυναμία να εναλλάσσονται... Με σκέψη και στόχο στο μυαλό... Κάτι τελειώνει, παράλληλα, ανεπιστρεπτί ή έτσι μοιάζει. Με άδεια και νέα μπαγκάζια ξεκινώ. Θα βρεθείς να με βρεις στα μισά;            11/3/20

Αρχές να έπονται και συναντήσεις με λίγο φόβο. Τον φόβο της πανδημίας και την αναγωγή σε άλλες εποχές. Το διήγημα του Πόε στην επιφάνεια... Άραγε θα μαζεύουμε νεκρούς απ' το δρόμο; Λιγοστές απαντήσεις και πολλαπλές απορίες... Κάτι να αρχίζει για να συνεχιστεί λέει το μέσα. Μα ποια αληθινή φωνή ν' ακούσεις. Κλείνεις για να ξανανοίξεις...                              10/3/20

Απορείς σιωπώντας και πας. Στο δρόμο βρίσκεις απορίες και σιωπές. Εσωστρέφεια δίχως λόγο σαν όλοι να ζουν μονήρεις.. Με αυτάρκεια ή με συγκατάβαση προχωρούν; Ξανά ερωτήματα και σιωπή... Ξεχνάς και τις μέρες που ήθελες πολλαπλές καλημέρες... Κι ευχές... Παρατηρείς και πας...                 10/3/20

Χωρίς αιτία κι αφορμή μένεις στα ίδια... Αν μπορούν να υπάρξουν... Χαμόγελα, κινήσεις, γκριμάτσες και λες οικόσιτα όχι δημόσια. Με φόβο και προσμονή, αρχές... Ξεκινήματα στα μισά του χρόνου.. Κάποια πρέπει   να βγουν σε ένα σώμα σε μια ψυχή... Από...            9/3/20

Κι όλα αυτά που δεν γίνονται κατανοητά συνειδητά χτυπούν υποσυνείδητο ή ρίχνονται στο ασυνείδητο;                         7/4/20

Αφιερωμένο... … σε εκείνους που με κατάλαβαν … σε εκείνους που δε με κατάλαβαν … σε εκείνους που δε προσπάθησαν καν.                                         8/4/20

..ήταν αργά    (για μας) από πάντα...          5/4/20

"Όλα για τους ανθρώπους...": έλεγες. "Κι αυτό θα περάσει...": έλεγες. "Όλα θα γίνουν...": έλεγες. Γνωριμία σε μικρή ηλικία και μίμηση για την απόκτηση       αρετής πιθανότατα, ταπείνωσης. Με δυο χαμόγελα στα χείλη ένα για τον άλλο ένα για τον Θεό. Και μια αγκαλιά που χωρούσε τον κόσμο όλο. Επανέρχομαι σε σένα κι ας έχεις ξαναειδοθεί με λέξεις. Η μητέρα του πατέρα μου!                     7/4/20               

Και προχωράς και πας... Πού; Στο -γενικό- καλό στον Δρόμο και πάλι σ' ένα μοναχικό μονοπάτι; Ξανά με όλους; Κι αν δεν γίνεται πλέον; Ξεκινάς και βλέπεις: δρόμους, γκρεμούς, μονοπάτια κι ομορφιά. Να πας, λοιπόν! Αλλά πως; Πεζή, αγέρωχη, άφοβη, ιερή; Όλα να σε πριμένουν για το παρακάτω... Έτσι λες...          8/3/20

Περπατούσε για μέρες κι ήταν κουρασμένη ο ύπνος απαραίτητος αλλά απών... Συναντήθηκαν βλέμματα άλλη φυλή άλλα χαρακτηριστικά ο ίδιος καθρέφτης       στα μάτια σαν χίλια αστεράκια να χωρούσαν στα μάτια... Οι κουβέντες λιγοστές μα η επικοινωνία στοχευμένη κι υπαρκτή... Αποσκεύες όλο το βιος και δυο μάτια. Όπως όλων, όπως αυτής. Κάτι έλαμπε μακριά...      8/3/20

...κι ήταν     και εκείνοι οι παράλληλοι λογισμοί...             8/3/20

Κάτι λίγο να γίνεται Ζωή. Νέα ξεκινήματα, αλλαγή, κράτημα μυστικών και ιδιωτικότητα. Αλλάζω δίχως να τρομάζω, περπατώντας τον ίδιο Δρόμο για τη Πορεία τη μεγάλη! Ξάφνιασμα συνειδητοποίησης και αποδεκτή σε χρόνο και τόπο. Αλλαγή, λοιπόν!                6/3/20

Αργά ξυπνήματα ρολόγια που αργούν αλλά δεν ορίζουν αρχή... Ανώφελες κουβέντες, λόγια του αέρα, περί ανέμων και υδάτων... Ο λόγος το θέμα και πάλι. Σε πολλές μορφές: Ποίημα, Διήγημα, Παραμύθι, Σενάριο. Όλα να δουλεύουν μέσα και το έξω ελάχιστο. Κλείνω νου, σώμα και ψυχή για να πάω. Θα τα ξανανοίξεις κάποτε, άραγε;         5/4/20

Με μουσική στ' αυτιά και αλλαγές στο σώμα και τη ψυχή... Κινήσεις κι αποφάσεις μικρές σκέψεις αρκετές ώστε να διασφαλίζουν τη Ζωή... Προχωρώ, πορεύομαι, οδηγούμαι, πάω... Κάτι νέο και κάτι παλιό καθώς και κάτι συνδυαστικό. "Μπροστά!" να φωνάζει το μέσα...                    31/3/20