Αντί - Ιστορίας

Οι αθώοι, για μια στιγμή, θα κατάφερναν να διώξουν όλους τους ενόχους και να συναντηθούν σε έναν δρόμο. Ακόμα, όμως και τότε η μία ένοχη θα παρεμβάλλοταν ώστε να μην ανταλλάξουν ούτε μια κουβέντα... 18/11/24

Μικρο - ιστορία

Τα μαύρα και τα γκρίζα σύννεφα έδωσαν την θέση τους στα φωτεινά με τον ήλιο να τα διαπέρνα... Άλλη μια βόλτα άρχιζε για κείνην... Μόνο που δεν ήξερε αν στα σύννεφα έβρισκε αυτό το κάτι που έσπαγε μέσα ή έξω της. Ήξερε, όμως, τον μοναδικό τρόπο για να ττο ανακαλύψει! Θα περπατούσε! 15/11/24

Μικρο - ιστορία

Ένα παιδί θα ανακάλυπτε κάτι καινούργιο. Τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα. Οι γονείς θα είχαν χάσει για λίγο το ρόλο τους. ~ 14/11/24

Μαζί

Κι είσαι εσύ/ βάλσαμο μαζί και δηλητήριο. Δεκέμβρης '12

Θέλω

Θέλω νά'ρθεις κοντά/ να μου πεις πως όλα είναι απλά/ όλα τα σενάρια ανοιχτά./ Τα ποτέ μακρινά. 21+23/11/12

Πληγή

Μια παλιά πληγή./ Τη σκάβεις και αιμορραγείς./ Τη ξεχνάς κι ανθίζει. 5/12/09

Σε έβρισκα

Χανόσουν στη βροχή./ Σε έβρισκα στις σταγόνες... Καλοκαίρι'12

Εδώ

Εδώ/ με βρήκε ο πόνος, ο φόβος κι ο τρόμος./ Κάποτε θα φύγουν./ Αναμένω. 24/7/12

Στάσου λίγο

Στάσου λίγο/ να σ' αιχμαλωτίσω/ στο φιλμ του μυαλού/ η υγρή ματιά/ ανατριχίλα στο δέρμα/ θέλω να κρατήσει για πάντα... 27/4/2010

Αντί - Ιστορίας #?

Οι αθώοι θα είχαν πλησιάσει τόσο, που όλοι οι ένοχοι πάσχιζαν με όλες τις δυνάμεις τους να τους απομακρύνουν... 10/9/24

Στίχος ξέμπαρκος...

Οι δρόμοι θα είχαν, και σήμερα, ανάγκη το χαμόγελό σου... 13/8/24

Αντί - Ιστορίας #*

Η αθώα θα προσπαθούσε να υπερασπιστεί τη θέση της, απέναντι σε όλους τους ενόχους τις μέρες που θα επεδίωκαν να της "φορτώνουν" όλη την ευθύνη τους. Μάταια! 3/7/24

Αντί - Ιστορίας#*

Ο αθώος θα έχανε τον ρόλο του μέρα με τη μέρα με τη σχέση του με τη μια ένοχη, αλλά η άλλη αθώα θα ήλπιζε να επιστρέψει στους παλιούς ορισμούς έρωτα και αγάπης! 5/7/24

Αντί - Ιστορίας#*

Ο αθώος θα έδειχνε ενδιαφέρον στην αθώα, αλλά θα είχαν παρεμβληφθεί πολλά για να ιδωθούν με τα παλιά τους μάτια. Οι ένοχοι τον χαβά τους! 13/7/24

Αντί - Ιστορίας#*

Ο αθώος θα πείθοταν από την μία ένοχη να "δει" την άλλη αθώα κάπως. Η αθώα θα "άλλαζε" και -περίπου- ξαφνιασμένη θα απωθούταν. 21/7/24

Αντί - Ιστορίας #*

Οι ένοχοι θα έκαναν διακοπές και η αθώα θα βαλλόταν λιγότερο. Ο αθώος θα έβρισκε, άραγε, τους παλιούς ορισμούς αγάπης και έρωτα με τη μία ένοχη...; 12/8/24

Αντί - Ιστορίας#*

Οι ένοχοι θα ζούσαν την ραστώνη του καλοκαιριού. Οι δύο αθώοι θα δέχονταν τις ισχυρότερες επιθέσεις τους! 11/8/24

Αντί - Ιστορίας #*

Ο βασικότερος ένοχος θα "έπαιζε" διανοητικά με την αθώα. Ψυχολογία βασανιστή παρούσα! 12/8/24

Αντί - Ιστορίας #&

Οι αθώοι δεν θα είχαν τίποτα να τους χωρίζει πια, αλλά θα το αγνοούσαν κι οι δυο. Η θερινή ραστώνη των ενόχων θα συνεχιζόταν... 14/8/24

Αντί - Ιστορίας #&

Όλοι οι ένοχοι θα ήταν διατεθιμένοι να φορτώσουν την ευθύνη τους στην αθώα. Η αθώα και ο Θεός θα ήξεραν. Ο άλλος αθώος θα ήταν ακόμα μπλεγμένος στους ορισμούς. 2/9/24

Εδώ

Ακινησία περαστική,/Αρχή με συνέχεια,/Στήριξη ανεμική,/Απάντηση απούσα,/γρίφος άλυτος,/Πολλά και λίγα,/Συγκρίσεις,/Μικροσυγκρούσεις και απόσταση,/Τα ουσιαστικά να πλησιάζουν πάλι,/Απόφαση με μικρό παιδί,/Θα ζήσω! 1&5/8/24

Ο πιο σκληρός πολεμιστής

... Κι εγώ σαν άλλος Προηθέας/ υπομονετικά αφήνομαι σε σένα/ να ξεσκίζεις όπως μόνο εσύ ξέρεις/ τις σάρκες μου/ ... Εγώ, μια Αριάδνη διαφορετική/ να σου χαρίζω το μίτο μου/ και συ να θες να χάνεσαι/ στους λαβυρίνθους που φτιάχνεις/ στου νου σου τα πελάγη/ ...Εγώ, ένας Ηρακλής αλλιώτικος/ να μπορώ να περάσω όλους τους άθλους/ του κόσμου για σένα/ και συ να το αρνείσαι πεισμάτικα/ ...Εγώ, μια νέα Ελένη/ έτοιμή να προκαλέσω του κόσμου/ τους πολέμους/ και συ να τρέμεις τον μοναδικό πόλεμο/ δίχως άδικους σκοτωμούς ανάμεσά μας/ Τα χρώματα θα σκοτεινιάσουν και θα φανερωθούν ξάνα, όμως, / ο πιο σκληρός πολεμιστής δε θα δείξει ούτε ένα δάκρυ του. Δίχως ημερομηνία

Σχεδόν τραγούδι #2

Όσα μου είπες μια βραδιά/ κάποια ψυχρή, βαριά βραδιά/ μέσα μου τα φυλάω/ κι όσα δεν είδες όνειρα/ στις φλόγες τα πετάω./ Όνειρα που έχτισα στην άμμο/ το ύμα τα σκεπάζει/ και τα παίρνει μακριά/ Σχέδια και λόγια κρυφά/ στον άνεμο τα ψιθυρίζω/ μαζί του να τα πάρει ψηλά./ Μα όσες βραδιές μετρώ μακριά σου/ παίζοντας με τη λήθη και τη θλίιψη/ ποτέ μου δεν ξεχνώ/ τα ακριβά σου μυστικά./ 10/11/2002

Σχεδόν τραγούδι

Ο ήχος της φωνής σου με συνάντησε ξανά/ σε βρήκα να γυρνάς σαν σκιά στο πουθενά/ δε σε πίστεψα/ παιχνίδια παίζει το μυαλό/ εικόνες που γεμίζουν το κενό/ μα ήσουν εκεί/ η μορφή κι η θλίψη η γνωστή/ που ακολουθεί κάθε βήμα σου/ ήταν εκεί/ ήσουν εσύ/ κι η αύρα σου η σκοτεινή/ που ακολουθεί κάθε βήμα σου/ ήσουν εκεί/ τα πάντα διαγράφει μια στιγμή/στης ψυχής τη μνήμη/ δε το πίστεψες/ παιχνίδια παίζει το μυαλό/ σκέψεις που σπρώχνεις στο γκρεμό/ της λογικής/ που πρώτοι πέσαμε εμείς 22/9/2002

Στίχος ξέμπαρκος #φεύγα...

Ο δρόμος με έβγαλε στον δρόμο ξανά... 25/4/24

Τρεις άξονες

... κι έμεινες εδώ/ σύντροφος πιστός/ στιγμών και αντιδράσεων/ Με τις προειδοποιήσεις/ με ακολούθους/ ορίζοντας Ζωή/ μα μάταια.../ Κάποια μέρα θα σε ξεχάσω/ το υποσχέθηκα/ στον εαυτό μου/ Και θά' μαι, όπως πάντα,/ μόνη και ανεξάρτητη/ σαν παλιά αγαπημένη κάποιου/ που ανίχνευε Αγάπη./ Κι έτσι όλα θα ανοιχτούν/ πιθανότητες και μονοπάτια/ για τον μεγάλο Δρόμο. 3/5/23

Αναγνώριση

Όσο καιρό με ήξερες, τόσο καιρό με ξέχασες, όσο καιρό σε πλήγωσα, τόσο καιρό με κράτησες. Αν το χτες δεν είναι αρκετό, το πάντα θ'αρχίζει τώρα. 31/10/08

Ημιτελές #3

κυκλοφορώ ανάμεσα σε αναμνήσεις και όνειρα ακροβατώ στο μέλλον και στο παρελθόν 2003

Ημιτελές #2

Τα σχήματα στον ιδρώτα προδωμένα τα κορμιά με νέες πληγές σημαδεμένα τα σώματα με το φως τους λουσμένα 2003

Ημιτελές #1

Σκίζω της μορφής σου το πορτραίτο από το κάδρο της μνήμης αιμοραγεί η σκιά σου μπήγω το χέρι βαθιά στη πληγή και τη μετρώ σημάδια νέα, πολύτιμα στολίδια - η αυταπάτη στου ονείρου μου τους δρόμους γυρίζει ξανά- 2003

Λέξεις ανίσυρες...

Ο ήλιος έβλεπε τη πλάτη έριχνε τη σκιά μπροστά που πηγάζει από κάθε σκοτάδι για να δε΄΄ιχνει φωτεινό Στο μαύρο είχα χαθεί μέρες τριγυρνούσα τη σιωπή οι ήχοι είχαν βουτηχθεί στον αόρατο ωκεανό του γιατί Σ΄αυτην την άγρια βουτιά του πριν και του μετά όψεις οικείες έδειχναν θεϊκά απόμακρες το σώμα μακριά από τη ματιά τα γεγονότα απ΄την ζωή Οι αισθήσεις είχαν παραιτηθεί από την αγωνία της ανίχνευσης για να δώσουν θέση στο νου και τα άλματά του λίγο πριν το κόκκινο του σκοταδιού Με λέξεις ανίσχυρες καταγράφεται η σκηνή άλλη μια φορά η εκτέλεση κατώτερη της σύλληψης 30/1/2003

Αντί - ιστορίας #?

Οι ένοχοι θα άρχιζαν να συνδυάζονται μεταξύ τους και η σκηνοθεσία για την μία αθώα θα γινόταν - όπως περίμενε - πιο απαιτητική. 18/1/23

Πώς

Πώς να σε πιάσω αν δε σ'αγγίξω πώς να σε κοιτώ αν δε σε δω πώς να σε βρω αν δε σε ψάξω πώς να σε μάθω αν δε σε ξέρω πώς να σ'αγαπώ δίχως να στο πω Όσα ζητώ, τα λες πολλά μα τα χείλη κλειστά/δεν τ'ανοίγεις όσα θες/ζητάς στη σιωπή (τα) θάβεις κι εγώ προσμένω να τα δείξεις/ κι εγώ προσμένεις να (τα) ξεθάψω μα τα χέρια (μένουν) μετέωρα σε επιθυμίες και κινήσεις Ανοίγεις να μπω κι αμέσως κλείνεις Μα πώς να σε αγγίξω αν δε σε πιάσω πώς να σε δω αν δε σε κοιτώ/κοιτάξω πώςνα σε ψάξω αν δεν σε βρω πώς να σε ξέρω αν δεν σε μάθω πώς να σ΄το πω αν δε σ΄αγαπώ. 17/1/2003